خلیج فارس: زوج معلمی در استان بوشهر برای تحصیل دانشآموزان در روستایی دور دست در شهرستان دشتی روزانه ۶۰ کیلومتر را در راههای سختگذر کوهستانی میپیمایند تا دانشآموزان از تحصیل باز نمانند.بهگزارش خلیج فارس، روستای سرمک در بخش شُنبه شهرستان دشتی حدود ۶۰ خانوار جمعیت دارد.
در دبستان ۲ کلاسه شهید طالقانی این روستا ۲۲ دانشآموز در چند پایه تحصیل میکنند که علی پرویزیمنش و همسرش خانم اکبری تنها معلمهای مدرسه هستند.
وی در پایههای اول، دوم و پنجم و همسرش در پایههای سوم، چهارم و ششم تدریس میکنند.
این زوج معلم روزانه بیش از ۶۰ کیلومتر راه سخت کوهستانی را از شهر خورموج تا روستای سرمک طی میکنند تا به کلاس درسشان برسند.
آقای پرویزیمنش ۳۴ سال سابقه تدریس دارد و از مهر ۱۴۰۱ یعنی دو سال پیش بازنشسته شده، اما به علت نیاز دانشآموزان با درخواست آموزش و پرورش هنوز به تدریس در آنجا ادامه میدهد.
به گفته خودش اجباری برای حضورشان در مدرسه روستا نبوده و بر حسب وظیفه و عشق به دانشآموزان سختی راه را به جان میخرند.
آنها در در مسیری که به مدرسه برسند، معلم روستای دیگری و یک دانشآموز را هم به مدرسهشان میرسانند.
حقوق این زوج معلم با بقیه معلمان فرقی ندارد و فقط عشق به تدریس و دانش آموزان موجب میشود تا با اشتیاق در مدرسهای دور دست حضور یابند.
برخی اهالی روستای سرمک که زمانی شاگرد پرویزیمنش بودهاند، اینک معلم شدهاند و در مدارس دیگر خدمت میکنند.
دهیار روستا هم سالها پیش شاگرد این معلم بوده و اکنون دخترش در دبستان طالقانی روستا تحصیل میکند.
این زوج معلم امتیاز شهرستانی از اداره کل آموزش و پروش استان را دارند و میتوانند نزدیکترین مدرسه به محل زندگی خود را برای درس دادن انتخاب کنند، اما انتخابشان خدمت در همین مدرسه روستایی بوده است.
دانش آموزان روستا خوشحالند که از بین همهی آرزوهایشان، معلمهایی عاشق و با معرفت دارند که الفبای درس و زندگی را به آنها یاد میدهند.
پرویزیمنش سابقه ۲۱ سال تدریس در روستاهای کم برخوردار را دارد.
منبع: خبرگزاری صداوسیما
6 نظر
(برخی اهالی روستای سرمک که زمانی شاگرد پرویزیمنش بودهاند، اینک معلم شدهاند و در مدارس دیگر خدمت میکنند.)
نکته مهمتر این گزارش بخش فوق است .
در تاریخ ایران عموما منافع فردی بر منافع اجتماعی ارجحیت دارد . این روستا مشت نمونه خروار است .
ایرانیان همیشه در حال فرار اند نه قرار !
چنین جامعه ای تا ابدالدهر رنگ توسعه نخواهد دید زیرا اساسا نمی داند پایه توسعه همکاری است .
این قبیل معلمان انسان ساز، قابل تقدیر هستند.
البته ساختار آموزش و پروش باید به گونه ای باشد که تمامی معلمان ما احساس عمیق به ارزشمندی، توانمندی و علاقمندی به امر آموزش داشته باشند و جامعه نیز قدر شناس این عاشقان تعلیم و تربیت باشد.
درود به همت و پشتکارشون
خداقوت
میگم اگه بنزین گرون بشه چکار میکنن؟
سپاس از این دو انسان نمونه و نیک اندیش و تشکر از صدا و سیما بابت انعکاس ای امر نیکو و پسندیئه
درود بر شرفشون
اولا بررسی کنیدوبعدبگویید حقوقشان بابقیه معلمان یکی هست دوما ایا الان که اقای پرویزی بازنشسته هست رایگان تدریس میکند یا این که ایشان بصورت حق التدریس پول دریافت میکند