۴ ایرانی در تیم پناهندگان جودو دنیا

روزنامه شرق نوشت: ناگفته پیداست که دلیل غالب مهاجرت ورزشکاران ایرانی به دیگر کشور‌ها نداشتن امکانات لازم و البته دغدغه مالی است. هرچند این موضوع دلیل اصلی نیست و دلایل دیگری از جمله پشت خط ماندن در تیم ملی و موارد دیگر هم دخیل است. اگرچه پدیده مهاجرت در بیشتر وقت‌ها هزینه چندان زیادی برای مسئولان ورزش ایران نداشته، ولی در مواردی، آن‌ها را بدون گزند هم باقی نگذاشته است. مهاجرت سعید ملایی، جودوکا سرشناس تیم ملی ایران به آلمان و سپس درخواست پناهندگی به مغولستان و بعد هم عضوی از تیم جمهوری آذربایجان شدن، نمونه‌ای از این مورد است. او در مهاجرت از ایران علیه مسئولان وقت ورزش ایران در دادگاه شهادت داد و نتیجه شد آنکه جودوی ایران چهار سال از حضور در فعالیت‌های بین‌المللی محروم شد.

حالا به غیر از سعید ملایی، تعدادی دیگر از جودوکا‌های ایرانی دوباره خبرساز شده‌اند که یکی دو چهره آن‌ها حسابی شناخته‌شده هستند. ماجرا مربوط به تشکیل تیم پناهندگان جودو و حضور آن‌ها در رقابت‌های مختلف برای کسب سهمیه باز‌ی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس است. این تیم پس از داستان سعید ملایی شکل گرفته و چندان جدید نیستند، ولی افزایش تعداد ایرانی‌های این تیم تبدیل به یکی از سوژه‌های خبری شده است. تیم پناهندگان جودو که به‌طور رسمی با حمایت ماریوس ویزر، رئیس فدراسیون بین‌المللی جودو، برای سهمیه المپیک پا به تورنمنت‌های مختلف می‌گذارند، با احتساب کادر فنی، هشت نفر هستند که در عین ناباوری ۵۰ درصد آن‌ها یعنی چهار نفر ایرانی هستند. محمد رشنونژاد، کاوان مجیدی، محبوبه بربری‌ژرفی و وحید سرلک، اعضای ایرانی این تیم را تشکیل می‌دهند.

سه نفر نخست جودوکا و وحید سرلک، سرمربی تیم پناهندگان جودو است. در این بین نام وحید سرلک به عنوان سرمربی شناخته شده است. او سال‌ها قبل و در اعتراض به سیاست‌های مسئولان ورزش ایران، به آلمان مهاجرت کرد و از سال ۲۰۱۱ در این کشور امور مربوط به مربیگری را پیگیری کرده است. سرلک سال‌ها پس از مهاجرت همواره با سوژه‌های مختلف خبرساز شده بود. مباحث او بر سر داستان انتخاب حسین کردمیهن به عنوان مشاور فرهنگی فدراسیون جودو ایران و البته حضورش در دادگاه عالی ورزش به همراه سعید ملایی و شهادت‌دادن علیه مسئولان ورزش ایران، اسم این جودوکای سابق را در رسانه‌ها در سال‌های اخیر بازتاب داده بود.

به غیر از وحید سرلک، محمد رشنونژاد هم چهره شناخته‌شده‌ای است. او ملی‌پوش سابق ایران است که به‌وضوح از مشکلات مالی‌اش در زمان حضور در ایران گلایه کرده و حتی گفته بود قصد دارد مدال‌هایش را برای به‌دست‌آوردن خرج زندگی‌اش بفروشد. بی‌اعتنایی مسئولان وقت ورزش ایران به این جودوکای خوش‌آتیه نهایتا باعث شد رشنونژاد در سفر تیم ملی به هلند، هتل را ترک کند و دیگر برنگردد. او در همان هلند باقی ماند و این روز‌ها در این کشور اروپایی زندگی می‌کند. رشنونژاد پیش از این توانسته برای تیم جودوی پناهندگان کسب مدال کند و یکی از چهره‌های پرامید این تیم محسوب می‌شود.

به غیر از این دو نفر، ولی این تیم هشت‌نفره که یک پزشک آلمانی و سه ورزشکار دیگر از افغانستان، سوریه و لبنان دارد، دو جودوکای ایرانی دیگر هم حضور دارند که اسم آنها، دست‌کم، چندان برای مخاطب عام در ورزش شناخته‌شده نیست. محبوبه بربری‌ژرفی، جودوکای وزن مثبت ۷۸ کیلوگرم این تیم که این روز‌ها در آلمان زندگی می‌کند، یکی از آنهاست. او سابقه دعوت‌شدن به تیم ملی جوانان ایران را در کارنامه دارد. محبوبه در معدود گفتگو‌هایی که داشته، از این گفته که به دلیل تبعیض موجود بین زنان و مردان در ایران مهاجرت کرده است.

نفر آخر این تیم هم کاوان مجیدی است. در کارنامه او سابقه حضور در تیم ملی نوجوانان ایران دیده می‌شود. این ورزشکار مریوانی برخلاف سایر مهاجران که آلمان را انتخاب کرده در اسکاتلند حضور دارد و تلاش می‌کند تا شانسش برای رسیدن به کسب سهمیه المپیک را در تیم پناهندگان جست‌وجو کند. این تیم تا به الان در رقابت‌های مختلفی شرکت کرده، ولی شانس کسب سهمیه را نداشته است. البته که در این بازه زمانی با حمایت ماریوس ویزر، رئیس فدراسیون جهانی جودو، از انجام کار‌هایی که رنگ‌و‌بوی سیاسی هم داشته، غافل نمانده و سفری هم به اسرائیل داشته تا در تورنمنت جودو شرکت کنند.