خلیج فارس: بخشی از گفتگوی خبرآنلاین با گفتوگو با آرش فلاحتپیشه، سعید یاکوزای «حیثیت گمشده»:
امکاناتی که نقش در اختیار ما میگذارد، بسیار مهم است چراکه در راستای آن میتواند قابلیتهایش را به منصه ظهور بگذارد و با مخاطب ارتباط بهتری بگیرد. ناگفته نماند که بازیگر از یک جایی به بعد آموزهها و تجاربی را که کسب کرده است، در گنجینه احساس و حافظه انباشت میکند و در موقعیتیهایی که در آن قرار میگیرد، استفاده میکند. من برای ایفای نقشم در سریال «آکتور» به مناطقی رفتم و مدتی را با کسانی روزگار گذراندم تا بتوانم شکل هندسی حرکتی و رفتاری و لحن و کلام آنها را بهتر یاد بگیرم. برای رسیدن به یکسری نقشها باید مطالعه و تحقیق کرد اما برای برخی دیگر باید با اکتفا به گنجینه موجود جلو رفت. نمونههایی شبیه «سعیدِ» سریال «حیثیت گمشده» در اطراف ما زیاد است؛ آدمهایی که تصمیم گرفتند از یک جایی به بعد به لحاظ عاطفی کُنج عزلت بجویند و شرایطی برایشان ایجاد شده است که خودشان، خودشان را طرد کنند. تعداد این افراد به ویژه این روزها به واسطه شرایط به وجود آمده روز به روز بیشتر و بیشتر و آدمها بیشتر تنها میشوند.
من نقش «سعید یاکوزا» را در این سریال که کلیتش برایم جذاب بود، ایفا کردم. این کاراکتر در یک قسمت حضور پیدا میکند و به واسطه آن تمام گره داستان گشوده و باز میشود. همچنین یکی از ویژگیهای ظاهری و فیزیکی این نقش وجود سوختگی در نصف بدنش به دلیل آتشسوزی بود. پس گریم خیلی سنگینی داشت و من نزدیک به ۳ ساعت تا ۶ ساعت گریم میشدم. من نقشهایی را که چالش این چنینی میسازد دوست دارم.
اولین و مهمترین ویژگی که مخاطب را با سریال «حیثیت گمشده» همراه کرده و توانسته است بازخوردهای خوبی از مخاطبان بگیرد، قصه سرراست و جذاب بدون هیچ ادا و اطواریست که تماشاگر را با خود همراه میکند. نکته دیگر اعتماد به چهرههای کاربلد جدید است؛ کسانی که در تئاتر شناخته شده هستند اما متاسفانه در حوزه تصویر مردم کمتر آنها را میشناسند. واقعیت این است که مردم هم از اینکه هر روز جایی را باز میکنند و میبینند ۱۰ نفر از این پلتفرم به پلتفرم دیگر و از این سریال به سریال دیگر میروند، خسته شدهاند. در سریال «حیثیت گمشده» این فرصت در اختیار دوستان کاربلد تئاتر قرار داده شد. ناگفته نماند که مهدی حسینی نیا که در راس این هرم ایستاده، درخشیده و به نوعی حقش بوده است.
مطمئنا برای یک بازیگر مهم است که چگونه دیده شود. بازیگران سینما و تلویزیون در مقطعی به سمت تئاتر روی آوردند که بیشتر و بیشتر دیده شوند و اعتبار کسب کنند. در دورهای دیگر، تلویزیون برو و بیا داشت و هنرمندان به این رسانه روی آوردند. الان این اتفاق در پلتفرمها رخ داده است. اینکه در حال حاضر رسانه ملی مخاطب زیادی ندارد، باید خودشان جستجو کنند با تلویزیون چه کردند و چه برخوردی داشتند که دیگر مخاطب تمایلی به دیدن تلویزیون ندارد و ماهواره را ترجیح میدهد.