کم کاری دولت‌ها و مشکلات صعودی کشور

مهدی جعفری زاده

موقعی که با گذشت هر دهه نه فقط تورم و گرانی های روزمره و شناخته شده در زندگی مردم بلکه «نیازهای زیر ساختی کشور» روی هم انباشته می‎شود و کل کیان کشور و ملت را تهدید می کند چه کار باید کرد؟

در همه ابعاد اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، بهداشتی و درمانی، سیاسی و… مشکلات هر سال به سال های قبل افزوده می‎شود و بهمن وار بر سر جامعه فرود می آید.

یکی از این مشکلات، وضعیت تهدید کننده در حوزه انرژی برق، آب، گاز بنزین و… است، چون دولت ها در هر دوره ای به اندازه کافی پول و اعتبار و ارز نداشته اند، کارهای زیربنایی در حوزه انرژی را انجام نداده اند.

اینکه دبیر سندیکای صنعت برق می گوید: «ما باید طی ۴ سال آینده ۲۰ تا ۲۵ میلیارد دلار (نه به تومان) در صنعت برق هزینه کنیم تا ناترازی امروز را نداشته باشیم. به عبارت دیگر باید به ۹۲ هزار مگاوات نیروگاه کنونی، ۴۰ هزار مگاوات اضافه شود.»

معنایش این است که اگر نتوانیم نیروگاههای جدیدی را وارد مدار کنیم، ظرفیت های فعلی در آینده پاسخگوی نیازهای نیمی از ملت هم نخواهد بود! آن موقع دیگر فقط با صرفه جویی مردم و صاحبان صنایع نمی توان از بحران قطع برق عبور کرد.

صرفه جویی گرچه خوب و پسندیده است، اما راهکار اصلی و اساسی جهت رفع کمبود برق نیست، بلکه امری موقتی است. راه حل اساسی افزایش تولید برق با احداث نیروگاه های جدید است که تکنولوژی آن از خارج کشور باید وارد شود و با سرمایه گذاری کلان بخش دولتی – خصوصی و تجارت خارجی باید جبران شود.

دبیر سندیکای صنعت برق گفته «با توجه به اینکه اجرای هر پروژه در صنعت نیروگاهی ۵ سال زمان می‌برد، اگر دولت جدید از همین الان چنین پروژه ای را شروع کند نه در چهار سال اول عمر این دولت، بلکه یک سال پس از روی کار آمدن دولت بعدی این پروژه به بهره برداری می رسد.»

یعنی دولت و ملت در ۵ سال آینده باید تحمل «هر سال بدتر از سال قبل را» داشته باشند تا ببینیم پس از آن چه خواهد شد.