240761
ژوبین صفاری
سال ۱۴۰۳ را می‌توان یکی از پرماجرا‌ترین سال‌های اخیر دانست؛ سالی که به‌ویژه در حوزه اقتصادی چالش‌های فراوانی را پیش روی مردم و فعالان بازار قرار داد.
در حالی که هر سال با این امید آغاز می‌شود که شاید روزهای روشن‌تری در پیش باشد، اما واقعیت این است که بسیاری از شهروندان در پی نوسان‌های بزرگ در قیمت‌ها و کاهش قدرت خرید، چندان به بهتر شدن اوضاع دست‌کم در ماه‌های آغازین سال آینده خوش‌بین نیستند.
بدیهی است که شرایط ملتهب اقتصاد داخلی تا حد زیادی به تحولات بین‌المللی متصل است. نوسانات بازارهای جهانی، تغییر سیاست‌های جهانی به واسطه آمدن ترامپ، در وضعیت اقتصادی کشورمان نقش تعیین‌کننده‌ای داشته و خواهد داشت. با این حال، تجربه نشان داده هیچ‌گاه نمی‌توان به قطعیت از ناامیدی سخن گفت.
اگرچه در ماه‌های پایانی سال ۱۴۰۳ علائمی از بهبود احساس نشد، اما تجربه تاریخی بارها ثابت کرده مردم ایران همواره با پشتکار و امید، دوره‌های سخت را پشت سر گذاشته‌اند و راه‌حل‌های ابتکاری برای رفع موانع پیدا کرده‌اند. در اندیشه و فرهنگ ما، امید همیشه مایه حیات و بقای جامعه بوده است و چنانچه از میراث پربار ادبیاتمان پیداست، دیرزمانی است که ایرانیان هرگز از امید به آینده دست نکشیده‌اند. همین امر در گذر از بحران‌ها نقشی مهم ایفا کرده و ضامن حرکت روبه‌جلو بوده است.
در نهایت، برای شرایط امروز کشور ما نیز چاره‌ای جز امید و اندیشیدن به مفهوم ایران باقی نمی‌ماند. اگر بخواهیم سال جدید را شروع کنیم، باید باور داشته باشیم که حتی در دل سیاهی و ناامیدی، فرصت برای بالیدن و رشد وجود دارد. همواره چنین بوده که ایران با اتکا به فرهنگ، تاریخ و هویت پربارش، توانسته از دل سختی‌ها سربلند بیرون بیاید.
این بار نیز می‌توان با تکیه بر همین سرمایه‌های گران‌بها و بهره گرفتن از تصمیمات درست، چشم‌اندازی روشن‌تر برای سال پیش رو ترسیم کرد و سال ۱۴۰۴ را هم با شاید امید دوباره برای بهتر شدن وضعیت آغاز کرد.
https://www.pgnews.ir/?p=240761
8 نظر
سالی که نکوست از دلار صدهزار تومانی آن پیداست، دیگر آرزوها در واژه ها خلاصه شده و در عمل آرزوی نماینده است، فعلا زنده باشیم شاید تنها آرزوی ما باشد .
مسیولین که می گویند سال جدید سال سخت و پیچیده ای است.به خیر بگذره
هر سال دریغ از پارسال
با انتخابی که شما پزشکیانی ها کردین امسال بدتر از پارساله
بدبختی اینه که ما هم گرفتار انتخاب درخشان و تاریخی، حماسی،این جماعت شدیم، خدا خودش میدونه که ما تمام تلاشمون برای رای نیوردن این کردیم، چون میدونستیم چه گرفتاری در انتظار داریم، برای ما که میدونستیم پزشکیان چه آدمیه حقمون نیست سختی بکشیم،
اگه جلیلی اومده بود که حالا تو کمپ آوارگان بودیم که
این مرثیه چندین سال گذشته است
زمانی که اروپا در حال انجام انقلاب صنعتی بود ما در تحلیل هزاران سال قبل و با همین شیب ملایم داریم میریم به سمت شکوفایی خطوط فقر جدید
آرزوی ما اللهم عجل لولیک الفرج