181910
مهدی جعفری زاده
وزارت نفت که قبل و بعد از انقلاب تأمین کننده بخش عمده بودجه سایر وزارتخانه ها و ارکان حکومت بوده، حالا به اذعان وزیر جدیدش، «نه تنها دستش خالی بلکه بدهکار» است!
موقعی که این منبع اصلی درآمد کشور، بدهکار باشد تکلیف سایر وزارتخانه ها و قوای دیگر مشخص است.
اکنون پرسش این است که وقتی درآمدزایی نفت کم شده، پس بودجه کشور از چه منابعی تأمین می شود؟ و دیگر اینکه چرا نفت به این حال و روز افتاده؟
برای پرسش نخست، سخنان رئیس مرکز پژوهشهای مجلس گویاست که اخیرا بیان کرده: سهم مالیات در بودجه سالیانه از حدود ۳۰ درصد (برای سال ۱۴۰۰) به ۵۳ درصد (در سال ۱۴۰۳) رسیده است؛ یعنی تقریباً درآمد مالیاتی دو برابر شده که درباره این رویکرد و فشاری که بر مودیان وارد می شود، حرف ها بسیار است. (البته اگر درآمدهای کشور از اتکا به نفت خارج شده و درآمدهای حاصل از «تولید» جای آن را بگیرد روش پسندیده ای است، اما در کشور می بینیم که مالیات حاصل از تولید چندان جایگاهی ندارد)
اما در پاسخ سؤال دوم، باید گفت علت اینکه وزارت نفت به این سرنوشت بدهکاری گرفتار شده را باید در 3 مشکل دید.
یکی عدم خلاقیت و نوآوری وزرای نفت و خام فروشی آن، دیگری سایه تحریم بر فروش نفت کشور، سوم عدم توسعه یافتگی تجهیزات و امکانات شرکت نفت. این سه عامل نی تواند هر کشور نفت خیزی را به بن بست رسانده و به جای تولید ثروت، بدهی به بار بیاورد.
به هر حال باید وزیر جدید که خود اعلام خطر فوری برای وزارت نفت کرده، طرح نویی در اندازد و گرنه آینده سخت تری در انتظار این مجموعه و کشور خواهد بود.
https://www.pgnews.ir/?p=181910
4 نظرات
سلام وقتی آقازاده‌ها کارها رو تو دست گرفتن معلومه دریام باشه خالی میشه معلومه پول پارو می‌کنن مثل چای دپش
مشکل چهارم یادت رفت
در سال ۵۶و ۵۷ایران با رکورد تولید وصادرات ۶ملیون بشکه نفت در روز حدود ۲۰هزار نیروی رسمی در اختیار داشت. امروز با تولید حدود ۲ملیون بشکه بیش از ۳۰۰هزار نیروی رسمی از آبدارچی و نظافتچی تا کارشناس ارشد ومدیر رسمی در اختیار دارد که هر کدام با یک بند و تبصره و سفارش و رانتی عملا به سیستم تحمیل شده اند. یک مدیر عالیرتبه نفتی بیش از ۱۰برابر کارشناسی که فشار و زحمت کارها بر دوش اوست حقوق دریافت می کند و بی انگیزگی در بین پرسنل بیداد می کند. ارتقا و انتصاب ها بر اساس رانت و آشنایی و رفاقت و سفارش انجام می شود و از شایسته سالاری و از صلاحیت ها و قابلیت ها همخبری نیست.در مجموعه فنی و تخصصی که اساسا جای سیاسی کاری و بازی های حزبی و باندی نیست، با هر انتخاباتی که انجام می شود سیلی از مدیران بصورت اتوبوسی سوار و عده ای دیگر پیاده می شوند طبیعی است در مجموعه ای که اینچنین غیر اقتصادی اداره می شود اصل هزینه و سود جایگاهی ندارد بلکه هدف شبکه سازی برای انتصاب اطرافیان و تثبیت قدرت مافیای مدیران نفتی است.
مشکل اصلی ، سیری نپذیری برخی از …