واکنش ها به انتقاد حسین علیزاده از جشنواره فجر

خلیج فارس: امسال جشنوارۀ موسیقی فجر هر یک از شب‌های خود را به نام یک هنرمند اختصاص داده و یک روز کامل از جشنواره را به آن هنرمند تقدیم می‌کند. شب اول جشنوارۀ موسیقی فجر به فرهاد فخرالدینی، شب دوم به هنگامه اخوان و شب سومش به حسین علیزاده تقدیم شده بود.

حسین علیزاده که سومین شب جشنوارۀ موسیقی فجر به او تقدیم شده، به این موضوع واکنش نشان داد و عصر پنج‌شنبه در بیانیه‌ای کوتاه نوشت: «همۀ افتخارم در موسیقی ایران همواره‌ عدم حضور در جشنوارۀ موسیقی فجر بوده است؛ این جشنواره فرمایشی ا‌ست، نه هنری و نه در حد و اندازۀ هنر. من از هرگونه بزرگ‌داشت از طرف ارگان‌های حکومتی بی‌نیاز هستم و پیوسته سپاس‌گزار مردم آگاهی‌ام که بی‌دریغ پشتیبان هنر و هنرمندشان در هر شرایطی بوده‌اند. با عشق و احترام به ایران سرافراز و هنرمندان آزاده./ حسین علیزاده ۲۵ بهمن ۱۴۰۳»

حالا روزنامه سازندگی در این‌باره نوشته: «مسئولان جشنوارۀ موسیقی شایسته بود برای چنین کاری ابتدا حسین علیزاده را در جریان می‌گذاشتند و با او هماهنگ می‌کردند اما استاد علیزاده هم ای کاش سنجیده‌تر عمل می‌کرد و با چنین متن شعاری و احساسی‌ای برای رسانه‌های ضدایرانی خوراک تبلیغاتی فراهم نمی‌کرد. او که در این چند دهه با سلامت و درایت، توانسته ناملایمات و بی‌مهری‌های رنگارنگ را پشت ‌سر بگذارد و فعالیت هنری‌اش را به دور از هیاهوهای سیاسی ادامه دهد، هم‌چنان باید به این مشی خردمندانه ادامه دهد و گرفتار تبلیغات و اطلاعات ناقص و مغشوش نشود و مراقب باشد که هنر پرهیزکارانه‌اش آلودۀ هیاهوهای ویرانی‌طلبان و ایرانی‌ستیزان نشود.»

البته منظور و مراد روزنامه سازندگی از ایرانی‌ستیزان مشخص نیست، آن چه که مسلم است اتفاقا درباره علیزاده او اساسا طوری موضع‌گیری می‌کند که معمولا خیلی رادیکال نیست و کمتر شده که صحبت‌های او مورد سواستفاده دیگران قرار بگیرد، اگر همین اندازه از مواضع علیزاده مورد استقبال برخی رسانه‌ها و گروه‌هایی از مردم قرار می‌گیرد شاید بیشتر به خاطر وضعیت نامطلوب جشنواره‌های رسمی است که دیگر انگار همان محبوبیت نسبی گذشته را هم ندارند!

روزنامه سازندگی در ادامه تلاش کرده با اشاره به مستند بزم رزم، چیز دیگری از علیزاده‌ی ناراضی این روزها تصویر کند: «علیزاده در مستند بزم و رزم با مرور خاطرات روزهای شروع جنگ می‌گوید، قصد داشته با محمدرضا لطفی به جبهه‌های جنگ بروند و برای رزمندگان ساز بزنند حتی به جبهه هم می‌روند اما مسولان نظامی بنا به مصلحت‌سنجی یا هر چیزی این اجازه را به آن‌ها نمی‌دهند.»

درباره دلیل افت جشنواره‌های فجر اما مساله فقط علیزاده نیست، در همین جشنواره موسیقی این روزها صحنه‌هایی از اجرای ناصر زینلی پخش شده که نشان می‌دهد وضعیت صدای سالن افتضاح است و اصلا و کلا صدنفر حضور دارند، این را بگذارید کنار غیبت بسیاری از نام‌های مطرح موسیقی پاپ در این جشنواره، کار به جایی رسیده که مثلا کسی مثل بهنام بانی هم در جشنواره نیست و محسن یگانه و این‌ها که پیشکش! حالا این که علیزاده از سهیم شدن در این جشنواره سَر باز می‌زند مساله‌ای‌ست اضافه بر مسائل دیگر، حتی اگر رسانه‌ای مثل سازندگی تلاش کند که موضعی میانه‌رو درباره این ماجرا داشته باشد و ناصحانه تلاش کند وسط را بگیرد اما خب این نمی‌تواند انکارکننده وضعیت آشفته این روزهای جشنواره‌ها باشد.

در همان جشنواره فیلم فجر هم بسیاری از صاحب‌نامان عملا غیبت کردند و نیامدند، این یعنی مشروعیت این جشنواره به نظر عده‌ا یزیر سوال است، به هر حال دوستان شاید باید در جریان باشند که اهلی‌تر از امثال علیزاده پیدا نمی‌کنند، شاید او راست می‌گوید و باید به حرف‌هایش فکر کرد و جدی‌اش گرفت. او که دشمن نیست، اصلا ایرانی‌تر از او چه کسی؟

*برترین ها