192904
مهدی افشارنیک
تصور اینکه به شما «مهندس سکوی گازی» گفته شود، خط اول تأمین گاز کشور، حماسه‌سازان امنیت انرژی ایران، دلاوران تحریم‌شکن، مردان استوار نیروآفرین و… و کلی عنوان و افتخار از این دست، اما در آخر ماه کسورات و حذفیات فیش حقوقی تان به عنوان «سقف قرارداد» دو برابر حقوق دریافتی‌تان شود و در فیش‌تان به شما گزارش شود، چه حالی به شما دست می‌دهد؟
این حال و روز سکونشینان نفتی و گازی کشور است که با اشاره به فعالیت در گرمای بالای 50 درجه و رطوبت‌های 90 درصد تابستان، این روزها با تجمع و کارزارهایی خواستار حذف محدودیت سقف حقوق هستند.
در روزهای اخیر این بحث دوباره داغ شد. با اینکه سقف حقوق برای همه کارمندان دولت از سال 96 اجرائی شد و نفتی‌ها هم شاملش شدند اما در همین روزها، برای صدمین بار در سرخط خبرهای نفتی قرار گرفت.
وزیر نفت: خودم هم مشمول سقف حقوق بودم
هم وزیر نفت در بازدیدش از عسلویه و خارک از این موضوع سخن گفت و خود را شامل سقف مستمر و غیر‌مستمر دانست و هم اینکه کمیسیون انرژی مجلس به موضوع ورود کرد. 
محسن پاک‌نژاد گفت: «من خودم هم مشمول این سقف حقوق بودم و هستم و درک می‌کنم شما چه می‌کشید». خطابش به نیروهای عملیاتی سکوهای گازی بود. او طی دو روز به عسلویه و خارک رفت و جا به جا از این موضوع سخن گفت. اما مسئله از کجا رقم خورد و اینگونه شکل گرفت؟
موضوع حقوق‌های نجومی که در سال 95 برجسته شد و ماجرای سیاسی، دامنه‌اش به مصوبه و آیین‌نامه و چنین و چنان قانون‌گذاری کشید که برای کارمندان دولت سقف حقوق بگذاریم. انگار در همان ماجرای حقوق‌های نجومی این کارمندان بودند که نجومی می‌گرفتند!! چه‌بسا همان‌ها که می‌گرفتند، کماکان نیز می‌گیرند و گویی این کارمند جماعت بود که باید تاوان زیست نجومی دیگران (مدیران بانکی و بیمه‌ای) را می‌داد. 
در نامه‌ای که کارکنان شرکت نفت و گاز پارس (تأمین‌کنندگان 70 درصد گاز کشور) به مدیرعامل شرکت نفت نوشتند، این موضوع آمده است: «نحوه محاسبات حقوق و مزایا از سال 1400 تاکنون موجبات نارضایتی و اعتراض گسترده کارکنان مناطق عملیاتی را پیش آورده است. به نحوی که افزایش‌های حقوق این کارکنان که هر‌ساله بر‌اساس آیین‌نامه نظام‌های اداری و استخدامی کارکنان نفت صورت می‌گیرد، در فیش حقوقی مشمول کسورات سقف حقوق شده و در نتیجه انگیزه کارکنان مناطق عملیاتی را به‌شدت تحت تأثیر قرار داده است».
مقایسه با حقوق‌های چند ده هزار‌دلاری
مسئله الان دقیقا چیست؟ نیروهای عملیاتی می گویند در چند صد کیلومتر آن‌سوتر در یکی از کشورهای عربی همسایه، حقوق‌هایی 10 هزار تا 15 هزار دلار انتظارشان را می‌کشد.
یکی از نیروهای عملیاتی عسلویه شاغل در پالایشگاه چهارم می‌گوید: «وزارت نفت امسال درخواست تشکیل شورای حقوق و دستمزد نکرده است و باید در آن جدی حضور یابد و تقاضای افزایش سقف را داشته باشد، ضمن اینکه وزیر باید درخواست کند سقف برای نیروهای عملیاتی برداشته شود و کارکنان طبق همان جداولی که در بدو استخدام پذیرفتند و قرارداد امضا کردند و شرکت نفت موظف به تأمین آن است، حقوق دریافت کنند».
نکته دیگری که این نیروی عملیاتی بیان می‌کند، این است که وزارت نفت باید تکلیف نیروی اداری و ستادی‌اش را از نیروی عملیاتی جدا کند. مشکلی که وجود دارد، این است که وزارت نفت برای کل کارکنانش می‌خواهد سقف را افزایش دهد که این در‌واقع گروگان‌گرفتن نیروی عملیاتی است که در سختی‌های بسیار طاقت‌فرسایی کار می‌کند. کاری که حقوقش در کشورهای عربی حداقل 10 برابر حقوق دریافتی در ایران است.
پای صحبت یکی از نیروهای عملیاتی برویم، بد نیست. یاسر حسن‌پور می‌گوید: 10 سال روی سکوها بودم و الان در منطقه عملیاتی عسلویه هستم. راستش همین اول بگویم که کسی اصلا میل به حضور در سکو ندارد که دو هفته از ماه را بر روی سکو دور از خانواده باشد. چون چه دور باشد، چه نزدیک، حقوقش یکسان است و سیستم امروز قدر سختی و زحمتی را که او روی سکو می‌کشد، نمی‌داند.
منبع: شرق
در این زمینه
https://www.pgnews.ir/?p=192904
6 نظرات
اینا نمیخان حقوق ملت رو طبق افزایش فجیع تورم اضافه کنن میان حقوق اینا رو کم میکنن که همه همدرد بشن و عدالت رعایت بشه
اونوقت پولها میره برای بابک زنجانی و چای دبش و…..
یا پول هست یا نیست، اگر پول ندارند لااقل فقر را عادلانه تقسیم کنند!
بسیاری از کسانی که الان مدعی و معترض سقف حقوق هستند همان مدیران و روسای ستادی و دفتر نشین و کت و شلواری هستند که با اختصاص ارزشیابی های عالی برای خود و دوستانشان و ضایع کردن زحمات و تلاش کارکنان زیر دستشان به ناحق به حقوق های نجومی رسیده اند که در خواب هم نمی دیدند. از عدالت به دور است که این گروه را با کارشناسان و کارکنان زحمت کش عملیاتی به یک چشم دید.
خسرو شاهانی طنز پردازی بود که طنزی نگاشته بود « ایران مملکت ناراضی ها».
جالبه کسی که حقوق هفتاد میلیونی و با کلی مزایای مالی و رفاهی و با بهترین بیمه درمانی هم می گیرد ناراضی است و کسی که حقوق ده میلیونی بدون هیچ مزایایی هم می گیرد ناراضی است ، خداوند آخر این مملکت را به خیر کند که هیچکس دل در گرو پیشرفت آن ندارند و هر کسی فقط می خواهد جیب خود را از بیت المال بیشتر پر کند چون تصور می کند همه نفت و گاز و پتروشیمی مال خودش هست.
شهامت داشته باش یک هفته در واحد عملیاتی کار کن.ببین باز هم اینگونه اراجیف میگی
مدعی تر از همه کسانی هستند که در برجهای چندین طبقه ستادهای شرکت های نفت و گاز در زیر دستگاههای تهویه مطبوع با کت و شلوار های شیک و مجلسی نشسته اند و با طرح مسایلی مثل سختی کار و عملیاتی بودن داعیه تضییع حقوقشان را دارند.این در در حالی که حداقل شاخص های مدیریتی و تخصصی در بسیاری از مدیران و روسای نفت وجود ندارد و اکثر آنان زاییده رانت و پارتی بازی در انتصابات هستند