مهاجرانی: پاپ فرانسیس را دیدم و دستش را بوسیدم

کلیسای کاتولیک در دوران معاصر، پاپی با روش و منش و خلق و خوی او به خاطر نداشته است. پاپ‌های قبل از او بیشتر نماینده پولس رسول از جهت اعتقادی و نماینده امپراتوری رم از حیث تشریفات به نظر می‌رسیدند. پاپ فرانسیس هر دو نماد و راه و رسم را تغییر داد.

او بیشتر سبک و سلوک مسیح و یوحنای مقدس را به خاطر می‌آورد تا رسمیت و تصلب پولس رسول را.  به جای اینکه مانند همه پاپ‌ها مطابق سنت در قصر آپوستولیک زندگی کند در دوران مسوولیت پاپی خود در مهمانسرای سانتا مارتا به سر برد. او در همه عمرش خانه‌ای از خود نداشت و یادآور این سخن و آیه شگفت‌انگیز انجیل بود که: «روباهان صحرا را لانه‌ها و مرغان هوا را آشیان‌هاست. اما پسر انسان جایی برای سر نهادن ندارد.» (انجیل لوقا؛ باب نهم آیه ۵۸)

اخبار پاپ فرانسیس را همیشه دنبال می‌کردم. می‌دانید که در کلیسای کاتولیک رسمی وجود دارد که پاپ پای کاردینال‌ها را در جلسه‌ای کاملا خصوصی و تشریفاتی می‌شوید و می‌بوسد. این رسم با عنوان «مراسم پنجشنبه مقدس» در هفته مقدس، یک هفته پیش از عید پاک انجام می‌شود. سنت مسیح علیه‌السلام است که در شام آخر به روایت انجیل طشتی خواست و ظرف آبی و حوله‌ای. آنگاه پای تک‌تک حواریون را می‌شست و می‌بوسید. حواریون اشک می‌ریختند و مسیح در همان حالت طمأنینه و سکوتش پای همگی را شست. (انجیل یوحنا: باب اول)

از آن وقت این سنت در کلیسای کاتولیک برپاست. پاپ فرانسیس به گونه دیگری عمل کرد. بدون محافظ، بدون راننده با همان لباس ساده از واتیکان بیرون آمد. کنار خیابان سوار تاکسی شد. به زندان کودکان بزهکار رفت. ۱۲ کودک را روی صندلی کنار هم نشاندند. پاپ فرانسیس پای کودکان را می‌شست و می‌بوسید. از جمله پای نوجوان زندانی مسلمان مراکشی ۱۶ ساله‌ای را شست و بوسید. تا صحنه را دیدم با خودم گفتم اگر مجال دیدار پاپ را پیدا کردم دستش را می‌بوسم! پیدا کردم.

در تالار واتیکان منتظر ملاقات با پاپ بودیم. پاپ با تک‌تک مهمانان که همگی از شخصیت‌های دینی و فرهنگی از ادیان مختلف بودند دست می‌داد. من دستش را مطابق عهدی که با خود داشتم بوسیدم!  یکی از علمای مشهور خودمان کنار دستم بود. اعتراض کرد. گفتم من در حال و هوایی بودم که نمی‌شد و نتوانستم دستش را نبوسم! ما دست را نخست با قلب‌مان می‌بوسیم!