مصیبت های بازنشستگان

مهدی جعفری زاده

بازنشستگان پس از یک عمر خدمت و زحمت برای خانواده و جامعه، باید بتوانند بدون هیچ دغدغه‌ای، چند صباح باقی مانده از عمر شریف‌شان را آبرومندانه بگذرانند.

بهداشت روانی و آرامش درونی بهترین عامل پیشگیری از هجوم انواع بیماری‌ها به ویژه در نیم قرن دوم زندگی انسان است. زمانی که بتدریج قوای جسمانی فرد رو به تحلیل و ضعف می‌گراید خواه ناخواه برخی بیماری‌ها بر انسان مسلط می‌شود و باید عوامل بازدارنده و چترهای ایمنی بیشتری در این سنین، وی را احاطه کند تا در تور انواع مریضی‌ها نیفتد.

اما متاسفانه امروز ماجرا برعکس شده و دغدغه‌های پیرها و افراد مسن، بیشتر از جوانان شده است چرا که آنها، هم باید بار خود را به دوش بکشند و هم بار نسل جوان که در شرایط اقتصادی کنونی، دست خالی هستند و نیاز به حمایت و کمک بزرگان خود دارند.

این دو نسل، پایه‌های اصلی جامعه را تشکیل می‌دهند، هر کدام فرو بریزد، جامعه فرو خواهد ریخت. چه کسانی باید دغدغه‌ها و نگرانی‌های این دو نسل را رفع کنند؟ نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان مجلس خبرگان، اعضای شورای نگهبان، اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام، دولت، قوه قضاییه یا….

به هرحال، وظیفه هر کدام باشد باید پاسخگو باشند که آیا نخواسته‌اند یا نتوانسته‌اند؟ البته نسل سوم که کودکان امروز و جوانان و پیران فردا و فرداها هستند هنوز در عالم کودکانه خود، مشغول بازی بوده و وارد بازی روزگار نشده‌اند ولی تا یکی دو دهه دیگر آنان هم به نسل‌های موجود می‌پیوندند و سرد و گرم روزگار را خواهند چشید!

اشاره‌ای هم به اعطای وام 30 میلیون تومانی بازنشستگان و شرایط آن بکنیم و با هم پای میز محاسبه بنشینیم و ببینیم با 30 میلیون تومان در دو دهه گذشته می‌شد 5 خودرو پراید را خریداری کرد ولی امروز با این 30 میلیون تومان نمی‌توان حتی 10 درصد قطعات «یک پراید» را هم خرید….