عذاب فیلترشکن کی به خط پایان می رسد؟

ثریا صفری

چند سالی است که بسیاری از شبکه های اجتماعی مهم و قابل استفاده فیلتر شده و ملت با فیلتر شکن به این
شبکه ها وارد می شوند.

وقتی گفته می شود ملت، یعنی حتی کسانی که هیچ گونه موضع مشخصی در مقابل فیلتر ندارند و ممکن است از آن حمایت کنند را شامل می شود.

بسیاری از مدیران و مسوولان نیز در شبکه های فیلتر شده صفحه شخصی دارند و فعالیت می کنند. تا اینجا معلوم می شود که فیلتر کردن این شبکه ها فقط خسارت خرید فیلتر شکن را به مردم تحمیل کرده است.

اگر چه در پی اعتراضات پاییز 1401، فیلترها انجام شد اما با فیلتر این شبکه ها نمی توان رضایت عمومی را به دست آورد. مساله این است که حضور مردم در شبکه های فیلتر شده و افزایش تعداد کاربران معنایی جز شکست فیلترینگ ندارد.

اینکه چرا فیلتر را برنمی دارند، مساله ای است که تصمیم گیری آن بر عهده نهادهای مختلفی است که ظاهرا هیچ کدام نمی خواهند اقبال و استفاده مردم از این شبکه ها را باور کنند.

ما کره شمالی نیستیم؛ ایران تمدنی چندین هزار ساله دارد و مردمانی که لایق رفاه و آسایش هستند. ضمن اینکه محدودیت مصونیت نمی آورد. فیلتر شبکه های اجتماعی از ابتدا اشتباه بود و قرار نیست که این اشتباه را تا سال ها ادامه دهند.

خجالت آور است که در گوشی هر ایرانی چندین نوع فیلتر شکن نصب باشد و همین مساله باعث مشکلات فراوانی برای خانواده ها می شود.

توقع نمی رود که دولت چهاردهم بتواند به تنهایی تصمیم بگیرد که فیلتر را بردارد. اما کمترین توقع این است که مساله فیلترینگ را بررسی و گزارشی از برخورد مردم با این مساله را در اختیار نهادهای بالادستی قرار دهد تا دست از لج بازی بی خود بردارند و برای همیشه فیلتر را به زباله دانی تاریخ بسپارند.

وقتی مردم ایران در رفاه باشند و باور کنند که مسوولان در صدد رفع مشکلات آنها هستند، هر کدام در فضای مجازی سربازانی خواهند شد برای دفاع از مام میهنی که دوستاش دارند.