ظریف به جاسوس بودنش اعتراف کرد!

و این هنری است که فقط و فقط از این بندگان خدا برمی آید و لاغیر. بی هیچ تعارفی عرض می کنم: بامزه تر از این جماعت یافت می نشود، جسته ایم ما.

 اما مشکل کجاست؟

مشکل آن جاست که عده ای در همین قد و قامتی که عرض کردم جدی گرفته شوند و بر مصادر و مناصبی که حق آنان نیست تکیه بزنند و مقدرات مملکت را رقم بزنند. مگر می شود؟

خب، تجربه نشان داده که قبلا از این اتفاقات کم نیفتاده. طرف با شرکت در چند تجمع همین شکلی از گرده دیگران بالا رفته و حالا رسما کاره ای است. یکی با همین جنگولک بازی ها مدیر شده و آن یکی فیلمساز. این چیزهاست که ترسناک است وگرنه همان طور که گفتم در همه جای دنیا از این پدیده ها یافت می شود اما قطعا کسی بابت چنین رفتارهایی به مدارج عالی دست پیدا نمی کند.

این رفتارهای نابهنجار و ضداجتماعی دست کم در ممالک معمول نه تنها امتیاز خاصی برای کسی به همراه نمی آورد بلکه اگر بخواهند کسی را مورد ارزیابی قرار دهند حواسشان جمع است که پرونده طرف از چنین بامزه بازی هایی منزه باشد.

این که کسی فاقد فکر و ذکر باشد به خودی خود ایرادی ندارد. این که کسی به راحتی به دیگران اتهام جاسوسی و وطن فروشی بزند هم همین طور. اما اگر کسی با این میزان هوش و درایت به مجلس و یا شورای عالی امنیت ملی راه پیدا کند خطرناک است. این که کسی با همین میزان فهم و درک بتواند از مدیران ارشد فرهنگی مملکت بشود خطرناک است. نه تنها خطرناک که فاجعه ای است ملی.

این حرف ها به معنای بی عیب و ایراد بودن آقای ظریف نیست. اتفاقا جواد ظریف و دولت پزشکیان اگر عیب و ایرادی هم داشته باشند در پرتو چنین تجمعاتی نه تنها عیب و ایرادهایشان گُم و گور بلکه سرتاپا به حُسن مطلق بدل می شود.

من اگر اندکی بدبین بودم یقین پیدا می کردم این جماعت دست پرورده خود ظریف و دولتند. اما، هم آن جماعتِ بحت و بسیط پرت تر از این حرف ها به نظر به می رسند و هم جواد ظریف و پزشکیان سالم تر از این حرف ها.

بعدالتحریر: راستی برای ثبت در تاریخ بد نیست به این جماعت خودارزشی پندار یادآور شویم روزی که ظریف از دولت استعفا داد نتانیاهوی جلاد که به ظاهر دشمن این جماعت انقلابی محسوب می شود، نوشت: ظریف رفت. از دستش راحت شدیم.