شورای شهر یا شورای شَرّ ؟!

مرتضی خضری

در 28 خرداد ماه 1400 و درست زمانی که اکثر مردم پشت به صندوق کرده بودند شورای ششم شهر گناوه با حداقل رای تشکیل شد.

شورا از همان ابتدا به حاشیه رفت. اعتراض چند کاندیدا باعث بازشماری تعدادی از صندوق های رای شد اما مهرجو فرماندار وقت گناوه انتخابات را پس از بازشماری تایید کرد.

کوروش شبانکاره بیشترین رای را داشت ولی وقتی رفتارهای بعضی از همکاران خود را دید در همان روزهای نخست استعفا داد.

با استعفای وزنه اول شورا، مهراب خادمی‌پور به عنوان نخستین علی البدل وارد شورا شد. خروج شبانکاره ضربه غیر قابل جبرانی برای شورای ششم بود.

فاطمه اسماعیلی دومین عضوی بود که شورا را در جدالی پر حرف و حدیث ترک کرد و هادی خالقی پا به شورا گذاشت.

ایوب خدری نیز در پایان سال سوم قید شورای ناهمگون را زد و حسین احمدی به صندلی شورا بوسه زد.

تحولات شورای ششم شهر گناوه کتابی ست عجیب، پر از حواشی‌های خارج از تصور و معجونی از ماجراهای دور از ذهن که ذهن جامعه را درگیر کرد.

شورا در 14 مرداد 1400 وقتی هادی عرب زاده را به عنوان رئیس انتخاب کرد، علی دشتی را هم به عنوان سرپرست معرفی نمود.

شورا بعد از انتخاب سرپرست، تمرکز خود را بر روی انتخاب شهردار گذاشت. خیل گزینه‌ها برای رسیدن به شهرداری صف کشیدند و اعضا نفرات زیادی را معرفی کردند. شورا در تاریخ 6 مهر 1400 از بین گزینه‌های فراوان به جواد رستمی رسید.

همه رای دادند اما از همان روز مخالفت را آغاز کردند.

در سال دوم برای انتخاب هیات رئیسه رقابت فشرده شد. هادی خالقی شبی با این و شبی با آن گروه بود و بالاخره با شرط ریاست یکی از گروه‌ها را برتر کرد و رئیس شد.

سال دوم شورا پر از عجایب بود.

در مقطعی محمدتقی صفری فرماندار شهرستان گناوه بدون اطلاع از قانون سه عضو را کنار گذاشت و سه عضو علی البدل را به شورا فرستاد اما دیوان عدالت اداری قانون را حاکم کرد و سه عضو اصلی برگشتند.

تصمیمات عجیب در این شورا تمام نشدنی بود.

شورا تحت فشار عوامل بیرونی در 21 اردیبهشت ماه سال 1402 جواد رستمی را استیضاح کرد و بلافاصله سیدحسن موسوی سرپرست شد.

رایزنی‌ها برای انتخاب شهردار شروع شد و بالاخره همه بر روی نام حسین حسن‌زاده شهردار سابق متمرکز شدند.

رقیب حسن زاده برای رسیدن به شهرداری علیرضا بهزادی بود که حسن‌زاده با 6 رای منتخب شد. همین که شد، حرف و حدیث ها هم آغاز شد. مشخص بود حسن‌زاده نمی‌تواند تایید نهایی را بگیرد و نگرفت.

با اتمام سه ماهه اول سرپرستی، شورا در تاریخ 18 مرداد ماه 1402 حسین بهروزی را به عنوان سرپرست انتخاب کرد اما مصوبه در کمیته انطباق رد شد.

ردی که رد پای قدرت بیش از قانون در آن دیده می‌شد.

شورا گزینه‌های مختلفی را برای شهرداری به پای میز مذاکره کشاند و ناگهان نام فرشاد نگین‌تاجی بیش از دیگران شنیده شد، اما شهر به دلیل یاسوجی بودن نگین‌تاجی، به شورا پشت کرد و شورا هم تجدید نظر کرد.

شورا پس از چند روز این دست و آن دست کردن، دست مسعود احمدزاده معاون سابق عمرانی اداره کل ورزش و جوانان استان را گرفت و وارد فاز جدیدی شد.

احمدزاده در 4 مهر ماه 1402 با هفت رای شهردار منتخب و برای صدور حکم به استانداری معرفی شد.

احمدزاده تمام تاییدیه‌ها را گرفت اما بعضی از اعضایی که رای داده بودند آستین بالا زدند تا زیرآب منتخب خود را بزنند. بعضی از اعضا که صرفاً جهت عقب نماندن از قافلهٔ برنده و به اکراه رای داده بودند رایزنی‌های خود را برای کنار گذاشتن احمدزاده آغاز کردند.

پرونده احمدزاده برای حضور در شهرداری تکمیل شد اما استاندار تصمیم گرفت که احمدزاده نباشد و شورا هم تسلیم شد.

هنوز خبر احمدزاده داغ بود که خبر جدیدی شهر را به شوک برد‌. جواد رستمی در دی ماه 1402 با حکم دیوان عدالت اداری به شهرداری برگشت. بازگشت رستمی قابل تحمل نبود ولی قانون گردن همه را شکست و همه پذیرفتند.

رستمی مجددا آغاز کرد اما مشخص بود کار سخت است و عاقبت کشمکش شهردار، فرماندار و استاندار پایان بد شهردار بود.

در آغاز سال چهارم باز تعدادی از اعضا گم شدند و وقتی پیدا شدند که پرونده ریاست و کمیسیون‌ها را بسته بودند. مهراب خادمی‌پور در 23 مرداد 1403 رئیس شد.

شورای ششم گناوه در آغاز سال پایانی خود، هنوز روی آرامش را ندیده است.