رنجِ نان و  غم دندان!

مهدی جعفری زاده

“50 درصد هموطنان گرفتار بیماری های دهان و دندان هستند.”

زمانی که این آمار از زبان معاون بهداشت وزارت بهداشت و درمان و علوم پزشکی می شنویم دو حالت «تعجب» و «تأسف» بر ما حکمفرما می شود. چقدر دردناک است که نیمی از مردم یک کشور گرفتار بیماری های دهان و دندان باشند و این بیماری ها – به قول معاون وزیر بهداشت – مقدمه ابتلا به بیماری های دیگر نظیر «سرطان» شود.

سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که این ۵۰ درصد جمعیت چرا مبتلا به بیماری های دهان و دندان شده اند؟ شاید بتوان برای آن دلایل مختلف بیان کرد ولی سه علت نسبت به سایر علل بیشتر میت واند در ایجاد و بروز آن نقش داشته باشد.

یکی عدم آگاهی مردم/ دوم: سبک زندگی آنها/ سوم: ناتوانی مالی و اقتصادی

عدم آگاهی مردم از نحوه مراقبت های بهداشتی از دهان و دندان در کنار سبک زندگی ما که تابع قواعد علمی بهداشت و سلامت نیست، باعث شده آسیب های مختلف، سراغ ما و از جمله دهان و دندان بیاید.

اما عامل سوم، گرفتار شدن نیمی از جمعیت کشور به بیماری های دهان و دندان، ضعف و ناتوانی مالی و اقتصادی است.

بنا به گفته معاون وزیر بهداشت هزینه درمان بیماری های دهان و دندان بالاست. این هزینه های سنگین برای بسیاری از مردم که در رفع نیازمندی های اولیه خود درمانده اند. مقدور نیست.

موقعی که مردم در فقر و نداری بسر می برند هم تغذیه مناسب و تقویت کننده و نگهدارنده دندان ها در مرحله پیشگیری را ندارند، هم توانایی تأمین هزینه های درمانی پس از ابتلا دارا نیستند هم تنش ها، نگرانی ها و اضطراب های ناشی از این دو باعث بیماریهای خطرناک بعدی می شود.

يقيناً وظیفه مسئولان است که به جامعه کمک کنند تا از این سه مخمصه که ریشه آنها در همان مشکلات اقتصادی است رهایی یابند و گرنه شاید بیماری های دهان و دندان گسترش پیدا کند و از ۵۰ درصد جمعیت عبور کرده و زمان دیگری خبر برسد ۷۰ – ۸۰ درصد جمعیت گرفتار شده اند و نهایتا با قصه تلخ انواع بیماری های ناشی از آن پایان یابد.