درخشش ملی پوشان بوشهری در روزهای تاریک فوتبال استان!

رضا سیاهوشی

هرچند نمی توان شایستگی دیگر بازیکنان تیم ملی ایران را نادیده گرفت اما مهدی طارمی، مهدی قائدی و محمد محبی سه عنصر تاثیرگذار و اصلی این تیم هستند و اسکلت تیم ملی بدون هریک از اینها شاید شکننده باشد.

وقتی هم که دانشگر در مقاطعی به تیم ملی دعوت می شود، پرچم بوشهر بالاتر می رود، سرزمینی که در بسیاری نداشتن ها اما داشته های خفته ای رو می کند که همگان را به تحسین و احترام وا می دارد.

از طرفی، سال هاست که «پاپتی های» بوشهر در ماسه داغ ساحل می درخشند و آوازه بوشهر را «جهانی» کرده اند.

از کاپیتان مسلم مسیگر، تا الان ادامه هنرنمایی های محمدجواد خسروی (دروازه بان)، سبحان فاله و بخصوص سه ملی پوشی (علی میرشکاری، محمدعلی نظرزاده و محمدعلی معصومی زاده) که اخیراً قهرمان بلامنازع فوتبال ساحلی آسیا شدند و چه زیبا کاری بس ماندگار کرد محمدعلی معصومی زاده در بازی حساس با عربستان که در موقعیتی عالی وقتی دید بازیکن حریف مصدوم شده توپ را به بیرون زد تا نشان دهد اخلاق سرلوحه همه چیز هست و هدف از ورزش کردن فقط رسیدن به مقام قهرمانی نیست.

بله؛ چنین شیرمردانی دارد بوشهر که همیشه پرچمش بالاست.

در تمام بازی های تیم ملی بخاطر هنرنمایی بازیکنان شایسته تیم ملی چمنی و ساحلی ، نام زیبای بوشهر بارها توسط گزارشگران مطرح می شود که هم جای بسی خرسندی است و هم افسوس که چه استعدادهایی داشته و داریم اما دیگر جایگاهی در سطح اول فوتبال کشور نداریم!

کجاست آن تیم ریشه دار و بزرگ شاهین که نام بوشهر را در فوتبال کشور پرآوازه تر کرده بود، یا چه روزگاری دارد باشگاه بزرگ و بازیکن ساز ایرانجوان که در کشور همه را به این باور رسانده بود که در بازیکن سازی، صاحب جایگاه و اعتباری خاص است؟!

چه کردید با فوتبال این شهر ؟!

وقتی که سه نفر از شهری که حتی نماینده ای در لیگ یک هم ندارد اما در فیکس تیم ملی بوده، جای بسی افسوس و تاسف دارد که چرا حال و روز فوتبال بوشهر به چنین تیرگی، سیاه تر از سیاه افتاده است.

حمایت هلدینگ خلیج فارس از باشگاه بزرگ «استقلال» قابل تحسین؛ اما کاش همانطور که تصمیم گرفته می شود برای «استقلال» از منابع مالی این استان حمایت نمایند، فکری اساسی هم برای تیم پارس جنوبی به عنوان تنها نماینده استان در لیگ آزادگان می کردند!

یا «ایرانجوان» بوشهر را حمایت مالی و تیم «شاهین» بوشهر را زنده می کردند!

چرا تیم قدیمی «گسار» از محله فوتبالی «جبری» که در لیگ زیرگروه حضور دارد، نباید حمایت شود که بارها تصمیم به انحلال آن بگیرند؟!

سوال اینجاست که خواسته معقول و منطقی مردم جم، هواداران شاهین عامری و تیم های شاهین و ایرانجوان از گاز، نفت، نیروگاه، گمرک، پتروشیمی و… در این استان را چه کسی پیگیری و دنبال می کند؟!

سرنوشت تیم مردمی و دوست داشتنی پرسپولیس گناوه و آن همه زحمات مردانی همچون «نادر جعفری» و مردم علاقمند گناوه به کجا کشیده شد؟! ایضا پرسپولیس برازجان و دیگر تیم های استان.

سالهاست که ایرانجوان خورموج توسط خانواده بی ادعای «منفرد» حمایت می شود، اینها خدمت و کمک به سلامت و امنیت جامعه نیست؟! نباید حداقل حمایتی شوند که با دلگرمی بیشتر فعالیت کنند؟

«دشتستان» بزرگ با آن همه داشته هایش نباید نماینده ای در لیگ های کشور داشته باشد؟
فوتبال دیلم، دیر و کنگان چه روزگاری دارد؟!

اگر اختصاص اندک درصدی از آن بودجه کلانی که به تیم های مانند استقلال و پرسپولیس داده می شود به فوتبال استان بوشهر تزریق گردد و مدیریت صحیح شود، این استان حرف های زیادی برای گفتن دارد.

به یاد نداریم که نمایندگان استان در مجلس کاری اساسی و ماندگار در این زمینه پیگیری و دنبال کرده باشند که دولت را موظف به انجام آن گرداند و جای آن پیدا باشد!

در چندسال اخیر هیچکدام از استانداران این استان قوی و غنی، آستین همت آنچنان که می بایست بالا نزدند و فقط و فقط «شعار» دادند و در نهایت عملکرد «صفر»!

هیات فوتبال استان در خواب عمیق زمستانی فرو رفته و چنان گوش خود را از پنبه پر کرده که صدای معترضی را نمی شنود!

از پیشکسوتان دلسوز و واقعی خیلی بیش از این انتظار می رود و جای بسی تاسف دارد که تکانی به خود نمی دهند!

استانی که بازیکنانی در سطح ملی و بین المللی به فوتبال کشور تقدیم کرده، اکنون تمام روزنه های امید برای ارائه استعداد فوتبالیست های آینده دارش به فوتبال کشور و تیم ملی به رویش بسته شده و فریادرسی هم ندارد!