خبرساز شدن اظهارات اخیر پزشکیان

خلیج فارس: یک اظهارنظر نسنجیده از مسعود پزشکیان در سخنرانی روز یک شنبه در مجلس با واکنش‌های متفاوتی در فضای مجازی مواجه شد. در این باره دو نظر وجود دارد، یکی پروژه براندازها و مخالفان داخلی برای بی‌اعتبار کردن رئیس جمهور منتخب مردم و دیدگاه بعدی این است که پزشکیان هنوز آمادگی صحبت کردن در جایگاه یک رئیس جمهور را ندارد و روی حرفهایش مسلط نیست.

در ادامه به بررسی این دو نظر خواهیم پرداخت:

نظریه اول: 

روزنامه هم‌میهن در واکنش به این انتقادات موضع متفاوتی گرفت: اظهارات مسعود پزشکیان در مجلس، با واکنش گسترده‌ای مواجه شد و این شبهه را شکل داد که او گفته به دهان تحریمی‌ها و مردمی که رای نداده‌اند، مشت محکم زدیم! این درحالی است که بررسی‌های کانال تلگرامی راهبرد نشان می‌دهد وی چنین مطلبی نگفته است.

عین جمله پزشکیان در آن جلسه در مجلس چنین است: «امیدوارم خدا ما را شرمنده مردم عزیزی که علی‌رغم تبلیغات آمدند و مشت محکمی بر دهان دشمنان که در خارج و داخل نشسته بودند زدند، نکند.» آنچه پزشکیان گفت معطوف به رسانه‌هایی بود که تبلیغات می‌کردند. پزشکیان در پی این نقدها و ادعاها در حساب کاربری‌اش در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «بازتر شدن فضای سیاسی و افزایش مشارکت یک بازی برد-برد برای مردم و حاکمیت است.

دشمنان مردم ایران تمام تلاش‌شان را کردند تا نگذارند مردم پای صندوق‌ها بیایند. حساب مردم شریفی که به هر دلیلی ناراضی هستند، از دشمنان و بددلان جداست. وظیفه ‌دولت ایران پیگیری مطالبات بحق تمام مردم است.»

نظریه دوم:

کانال تلگرامی سهند ایرانمهر هم به نوعی این صحبت‌های پزشکیان را ناشی از جو ریاست جمهوری دانست: پدرم می‌گفت دهه شصت به اتفاق پدربزرگ مادری‌ات سوار اتوبوس بودیم و از سفر مشهد برمی‌گشتیم. پدربزرگت خسته از سفر، بنای غرولند و گلایه از زمین و آسمان گذاشت که این چه وضع جاده است؟ این چه وضع مملکت‌داری است؟ این چه وضع هواست؟ که ناگهان اتوبوس متوقف شد و خبرنگار صدا و سیما با دوربین همراه داخل شد و در کسری از ثانیه میکروفون را جلوی دهان پدربزرگت گرفت و پرسید:«حاج آقا سفر چطور بود؟». 

ایشان هم بی‌هیچ تامل و مکثی گفت:«همه چی بسیار عالی بود!». خبرنگار انگار که آمده بود چیزی را ثابت کند و اعترافش را هم گرفته باشد به همین جواب اکتفا کرد و رفت. پدرم می‌گفت از پدربزرگت پرسیدم:«حاج آقا! اون همه انتقاد و گلایه چی بود و این جواب درجا چی بود؟».پدربزرگت با شرمندگی گفت:«والله نمی‌دونم چی شد اصلا خودمم حرفی که جلو دوربین رو گفتم قبول ندارم اما لاکردار نمی دونم اون دسته بیل چی بود همچین که گرفت جلو دهنم حرفایی که میکرفون می‌خواست از حلقومم اومد بیرون».

جناب پزشکیان در مناظره‌های انتخاباتی خود را نسبت به کسانی که قصد مشارکت در انتخابات ندارند٬ دغدغه‌مند نشان می‌داد و می‌گفت باید صدای آنها را شنید و ما مسئول این عدم مشارکتیم. پس از انتخابات هم در اولین سخنرانی گفت که می‌خواهد «صدای آن ۶۰درصد باشد» و حالا وقتی پشت تریبون مجلس قرار می‌گیرد از «مشت محکم» می‌گوید. هواداران رییس‌جمهور می‌توانند کلی بحث کنند که:«منظورش فلان بوده است/ خیلی نباید وسواس داشت و خرده‌گیر بود/ آقای پزشکیان ته ذهنش می‌داند چه می‌خواهد و خواست شسته رفته‌ای دارد اما به اصطلاح عامیانه «کیلویی» حرف می‌زند/ یا به قول پدربزرگ ما: «بعضی چیزها و بعضی جاها کاری می‌کنند که بعضی حرف‌ها ناخوداگاه از حلقوم آدم می‌زند بیرون!»

همه این حرف‌ها را تا مدتی می‌توان به گوش جان نیوش(!)کرد و نشنیده گرفت یا برای مردم توجیه کرد اما یک واقعیت را نباید از نظر دور داشت که «کلمه» چیز بسیار مهمی است و برای کسی در چنین جایگاهی به مراتب مهم‌تر.

مشاوران آقای پزشکیان «باید» او را متوجه بار معنایی کلمات و مقید به «پرنسیپ»(اصولمند) سیاسی کنند. منظور از بارمعنایی کلمات این است که  فی المثل یادآور شوند در زبان فارسی یا دایره لغات در سپهر سیاسی ایران «مشت محکم» دقیقا چه معنایی می‌دهد و «من صدای آن ۶۰ درصد هم هستم»یا «ما مسئول قهر مردمیم» چه معنایی دارد؟  پرنسیپ داشتن هم به این معناست که ایشان به جای غریزی سخن گفتن، نسبت به آنچه که می‌خواهد «خودآگاهی» داشته باشد و اصول و ملزومات آن را در رفتار و گفتار هم نشان بدهد.