جمهوری اسلامی: مگر فلان مقام نگفت تحریم اصلاً نمنه دی؟

خلیج فارس:در همراهی مردم البته تردید نیست. همیشه حق مطلب را ادا کرده‌اند اما تردید علامت سؤالی است که باید جلوی مسئولان محترم گذاشت که آیا صریح و صادقانه با مردم سخن خواهند گفت؟

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: چرا ناترازی‌ها به وجود آمد که تراز زندگی معمولی مردم را به هم زد؟

مگر فلان مقام سابق نمی‌گفت: “تحریم اصلاً نمنه دی؟” مگر خیلی از حضرات نمی‌گفتند “تحریم نعمت است”؟ نعمت که نباید چنین نقمت افزا شود؟ مگر این که بگوییم تحریم سکه‌ای است که دو رو دارد. خواص نعمتش را می‌برند و ما عامه مردم گرفتارِ نقمتش می‌شویم! جمهوری اسلامی به مسئولان:

به هر حال پرسش چرایی باید جواب بگیرد. سهم بندی هم باید بشود تا میزان تقصیر آن مشخص گردد. ترک فعل‌ها، فعل‌های نا به جا، قراردادها، به هم زدن قراردادها و… باید احصا شوندو سهم آن در این بحران ناترازی را همه بدانیم.

تا مردم قانع نشوند معلوم نیست بتوانیم گام‌های پر شماری را کنار خود داشته باشیم. در همراهی مردم البته تردید نیست. همیشه حق مطلب را ادا کرده‌اند اما تردید علامت سؤالی است که باید جلوی مسئولان محترم گذاشت که آیا صریح و صادقانه با مردم سخن خواهند گفت؟

با کلام صادق اگر قانع شویم، قطعا” هرخانه یک اتاق گرم” رسم رفتاری خیل عظیمی از مردم خواهد شد. دو درجه که چیزی نیست، چندین و چند درجه کاهش خواهیم داشت. منتها باید بدانیم این همراهی ما آیا ازسوی دیگر هم جواب می‌گیرد که هم مقصران مشخص شوند و هم از همین امروز برای اصلاح ناترازی‌ها اقدام گردد؟

تا جوابی روشن به مردم داده نشود نمی‌توان پاسخ همدلانه و همراه مردم را انتظار داشته باشیم. به ویژه که خبرها از قاچاق در اندازه انبوه حکایت دارند. از این که میلیون‌ها لیتر، “گُم”!؟ می‌شود! در کشوری که می‌گویند مشخص است هر نان به کدام سفره می‌رود چطور معلوم نمی‌شود که این حجم انبوه از سوخت کجا می‌رود؟

این علامت سؤال‌ها که پاسخ نمی‌گیرد، پرسش‌های دیگری را هم به ذهن می‌آورد که آنان که تحریم را نعمت می‌دانستند، به مردم جواب دهند جز کاسبان تحریم چه کسانی از این نعمت بهره بردند؟ این کلیدی‌ترین پرسش است حتی پرفراوانی‌تر از مسئله ترکِ فعل و ضعفِ مدیریت ها. چه کسانی جز کاسبان تحریم، از به مردم جواب دهید تا از آنان جواب همراهی بگیرید.