بانک های بی خیال و سودهای 40 درصدی بازار

مهدی جعفری زاده

بازار سرمایه و کسب و کار در جامعه ما با مشکلات و موانع عدیده ای روبروست گاهی مواقع بنگاه های اقتصادی، چه آنها که جدیدالتاسیس اند و چه آنها که سالهاست مشغول فعالیت اند توانایی مالی برای حفظ جایگاه و استمرار یا گسترش فعالیت بیشتر را ندارند و به ناچار دست به سوی بانک ها و مؤسسات و شرکت های مالی دراز می کنند تا با اخذ تسهیلات و مقروض شدن بتوانند حرکت جدیدی را آغاز کنند و بدتر از آن موقعی است که به علت نیازهای فوری و شدیدتر، سراغ رباخواران می روند و با درصد سودهای بسیار سنگین می خواهند خود را از «دامی» برهانند غافل از اینکه در دام بدتری گرفتار خواهند شد.

در اینجا وظیفه ذاتی بانک ها است که به حمایت مالی از سرمایه گذاران و کارآفرینان بپردازند و با بهره هایی بسیار کم تسهیلات لازم را در اختیار آنان قرار داده تا بتوانند مشکلاتشان را حل کرده و دچار ورشکستگی نشوند اما متاسفانه بانک ها چنین مسئولیت و رسالتی را برای خود قائل نیستند و فقط به منافع درون سازمانی خود می اندیشند.

البته دولت ها باید طوری راهبری اقتصادی کنند که بانک ها را پشتوانه واقعی مشاغل و مراکز اقتصادی و تولیدی قرار دهند و این نقش را هم از بانک های دولتی و هم خصوصی بخواهند.

موقعی که به قول وزیر اقتصاد، برخی شرکت های وام دهنده، برای تأمین مالی بنگاههای اقتصادی سود ۴۰ درصد را از آنها مطالبه می کنند آنها نیز برای جبران این سودهای پرداختی سنگین مجبورند هزینه کالاها و خدمات خود را افزایش دهند و همین افزایش قیمت ها به افزایش تورم دامن می زند.

البته این ۴۰ درصد هم که واقعا ۴۰ درصد نیست بلکه با اعمال فرمول های خاص، به درصدهای سود بسیار بیشتری می رسد.

ورشکستگی بنگاه های اقتصادی گاهی مواقع از همین بدهی ها و قرض های فزاینده حاصل می شود. در کشور ما که علاوه بر بدهی ها، شدت استهلاک سرمایه بعضاً بیش از سرمایه گذاری است، در برخی مقاطع همه سرمایه های سرمایه گذاران از بین می رود. اینجاست که دولت باید روابط و معادلات اقتصادی را طوری تغییر دهد تا نتیجه آن به نفع تولید و رونق اقتصادی شود.