اولین بیانیه بشار اسد بعد از 9 روز:‌ نمی خواستم به روسیه پناهنده شوم

– وطن را به صورت برنامه ریزی شده ترک نکردم و تا صبح یکشنبه  8 دسامبر در دمشق باقی ماندم.

– با هماهنگی دوستان روس برای پیگیری فعالیت های رزمی با تروریست ها، به لاذقیه منتقل شدم.

– به هنگام رسیدن به پایگاه نظامی روسیه (حمیمیم )‌ مشخص شد همه پایگاه های نظامی سقوط کردند.

– موضوع پناهندگی به روسیه مطرح نبود و تنها گزینه، ادامه جنگ بود.

– آن کس که از مقاومت در فلسطین و لبنان دست بر نداشت قطعا از ملتش هم دست برنمی دارد.

– با سقوط دولت سوریه به دست تروریسم، جایگاه ریاست جمهوری ، خالی شد و بی معنی است.

متن کامل بیانیه به شرح زیر است:

بیانیه رئیس‌جمهور بشار اسد درباره شرایط منجر به خروج او از سوریه

مسکو – ۱۶ دسامبر ۲۰۲۴

با گسترش تروریسم در سراسر سوریه و در نهایت رسیدن آن به دمشق در شامگاه شنبه ۷ دسامبر ۲۰۲۴، سوالاتی در مورد سرنوشت و محل حضور رئیس‌جمهور مطرح شد. این امر در میان سیلی از اطلاعات نادرست و روایت‌هایی که بسیار دور از حقیقت بودند رخ داد؛ روایت‌هایی که تلاش داشتند تروریسم بین‌المللی را به‌عنوان یک انقلاب آزادی‌بخش برای سوریه جلوه دهند.

در چنین برهه حساس از تاریخ ملت، که حقیقت باید در اولویت قرار گیرد، ضروری است که این تحریف‌ها بررسی شوند. متأسفانه، شرایط حاکم در آن زمان، از جمله قطع کامل ارتباطات به دلایل امنیتی، انتشار این بیانیه را به تأخیر انداخت. این، جایگزین شرح دقیقی از رویدادهای رخ داده نخواهد شد که به محض فراهم شدن فرصت ارائه خواهد شد.

اولاً، خروج من از سوریه نه برنامه‌ریزی‌شده بود و نه در ساعات پایانی نبردها رخ داد، همان‌طور که برخی ادعا کرده‌اند. برعکس، من در دمشق ماندم و وظایف خود را تا ساعات اولیه یکشنبه ۸ دسامبر ۲۰۲۴ انجام دادم. زمانی که نیروهای تروریستی به دمشق نفوذ کردند، به لاذقیه منتقل شدم تا در هماهنگی با متحدان روس خود عملیات جنگ را نظارت کنم.

پس از رسیدن به پایگاه هوایی «حمیمیم» در آن صبح، مشخص شد که نیروهای ما به‌طور کامل از تمامی خطوط نبرد عقب‌نشینی کرده‌اند و آخرین مواضع ارتش سقوط کرده‌اند.

همان‌طور که اوضاع میدانی در منطقه به وخامت گذاشت، خود پایگاه نظامی روسیه نیز تحت حملات فزاینده هواپیماهای بدون سرنشین قرار گرفت. با نبود هیچ راه خروجی، مسکو درخواست کرد فرماندهی پایگاه ترتیبی برای تخلیه فوری به روسیه در شامگاه یکشنبه ۸ دسامبر بدهد. این امر تنها یک روز پس از سقوط دمشق رخ داد، که پس از آن فروپاشی نهایی مواضع نظامی و فلج شدن تمامی نهادهای دولتی به دنبال داشت.

در هیچ یک از این رویدادها من هرگز به کناره‌گیری یا پناهندگی فکر نکردم و چنین پیشنهادی نیز از سوی هیچ فرد یا گروهی مطرح نشد. تنها اقدام ممکن ادامه مبارزه علیه هجوم تروریستی بود.

من تأکید می‌کنم که فردی که از اولین روز جنگ از معامله نجات ملت برای منافع شخصی یا سازش مردمش در برابر پیشنهادها و وسوسه‌های بی‌شمار خودداری کرد، همان فردی است که در کنار افسران و سربازان ارتش در خط مقدم ایستاد؛ فقط چند متر با تروریست‌ها در خطرناک‌ترین و شدیدترین میدان‌های نبرد فاصله داشت.

او همان فردی است که در تاریک‌ترین سال‌های جنگ نرفت و همراه با خانواده خود در کنار مردمش باقی ماند، بمباران‌ها و تهدیدات مداوم تروریستی علیه پایتخت طی چهارده سال گذشته را تحمل کرد.
علاوه بر این، کسی که هرگز مقاومت در فلسطین و لبنان را رها نکرده و به متحدانی که کنارش ایستاده بودند خیانت نکرده است، نمی‌تواند همان فردی باشد که از ارتش و ملت خود روی برگرداند.

من هرگز به دنبال منافع شخصی نبوده‌ام و همواره خود را نگهبان یک پروژه ملی در نظر گرفته‌ام که با ایمان مردم سوریه، که به چشم‌انداز آن اعتقاد داشتند، حمایت می‌شد. من باور و تعهد راسخ خود را برای دفاع از دولت، نهادهای آن و پایبندی به انتخاب‌های مردم تا آخرین لحظه حفظ کرده‌ام.

زمانی که کشور به دست تروریسم می‌افتد و توانایی مشارکت معنادار از بین می‌رود، هر جایگاهی بی‌معنا می‌شود و ادامه حضور در آن موقعیت بی‌ارزش خواهد بود. این موضوع به هیچ وجه از احساس عمیق تعلق من به سوریه و مردم آن نمی‌کاهد – پیوندی که در هیچ شرایط یا موقعیتی متزلزل نمی‌شود. این احساس تعلق پر از امید است که سوریه بار دیگر آزاد و مستقل خواهد شد.