آموزش و پرورش درمانده

ثریا صفری

مهم ترین وزارتخانه به باور بسیاری از انسان های موثر و دلسوز در کشور، وزارت آموزش و پرورش است.

گاهی ممکن است برخی تصور کنند وزارت امور خارجه یا اقتصاد و هر کدام دیگر از وزارتخانه ها جایگاه ویژه تری دارند، اما واقعیت این است که وزارت آموزش و پرورش به طور مستقیم نسلی را تربیت می کنند که قرار است در آینده کشور نقش آفرینی کنند، در واقع این وزارتخانه آینده کشور است.

اما در ایران، توجه چندانی به وزارات آموزش و پرورش نشده و نمی شود، به طوری که در ردیف بودجه ممکن است این وزارتخانه از فلان بنیاد که ناندانی برای گروهی شده، جایگاهی پایین تر داشته باشد.

در این صورت، مدارس به دلایل متعدد ناچارند از والدینی که به خاطر سوء مدیریت های دولتمردان و سیاست مداران، اوضاع اقتصادی بسامانی ندارند، به نام کمک به به مدرسه هزینه هایی دریافت کنند که دیگر اختیاری نیست و به اجبار مبدل شده است.

از مدیران کل تا معاونان وزارتخانه و وزیر در گفتگو با رسانه ها دریافت های اجباری را انکار می کنند، اما هرگز نمی گویند که اوضاع این وزارتخانه طوری است که ناچاریم برای سر پا نگهداشتن مدارس، از والدين دانش آموزان کمک بگیریم.

در این اوضاع، اصل ۳۰ قانون اساسی که می گوید: «دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد» اصلا اجرا نمی شود.

قانون گذاران مجلس هم شاهد عدم اجرای قانون اساسی هستند و هیچ بند و تبصره ای به آن اضافه نمی کنند.

دولت ها در طول سالیان گذشته تا آنجایی که از دست شان برآمده این وزارتخانه را ضعیف تر کرده اند. به همین دلیل کیفیت آموزشی در بدترین حالت ممکن قرار دارد و میانگین معدل دانش آموزان در امتحانات نهایی که اخیرا اعلام شد نشان می دهد اوضاع چقدر ویران است.

هر چند ممکن است در مدارس نمونه دولتی، تیزهوشان یا وابسته به دانشگاه اوضاع بهتر باشد اما همه مردم که نمی توانند از این تبعیض برای تحصیل فرزندان شان استفاده کنند.

معلم ها بخش مهمی از بدنه وزارت آموزش و پرورش هستند که عدم دریافت حقوق کافی باعث شده کیفیت کار آنها نیز دست خوش افت و تقلیل شود. از معلمی که پس از کار تدریس، درگیر شغل دوم است و در طول سال هفت اش گرو نه است، چگونه می توان توقع داشت، کارش را به بهترین شکل ممکن انجام دهد؟

هرچند چرخ مملکت نمی چرخد و وضعیت وزارتخانه ها چنگی به دل نمی زند، اما واقعا وزارت آموزش و پرورش درمانده و در این اوضاع، توقع تربیت نسل آینده ساز، بیهوده است.

در این زمینه