داروخانه

خلیج فارس:مجتبی سرکندی، یکی از تولید‌کنندگان دارو، درباره آخرین وضعیت تأمین دارو در کشور می‌گوید.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از اعتماد، بخش‌های مهم این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

بعضی از داروخانه‌ها به دلیل کمبود نقدینگی ناشی از انباشت مطالبات‌شان از سازمان‌های بیمه‌گر و ناتوانی در پرداخت بدهی شرکت‌های پخش دارو به مرز ورشکستگی رسیده‌اند و در سال جدید حتما این وضعیت تشدید خواهد شد.

همچنان با مشکل قیمت‌گذاری دستوری دارو‌ها مواجهیم و در چنین شرایطی تولید دارو برای تولید کننده مقرون به‌صرفه نیست و در صورت تداوم این وضع امسال باید شاهد ورشکستگی تعدادی از شرکت‌های تولید کننده دارو هم باشیم.

امروز کارخانه‌های بزرگ تولید دارو همچنان با صددرصد ظرفیت مشغول به کارند، اما نکته مهم این است که حتی این کارخانه‌های بزرگ هم ناچار به تغییر روند تولید شده‌اند به این معنا که مثلا اگر یک کارخانه بزرگ ۳۰۰ قلم دارو تولید می‌کرده، وقتی با ضرردهی تولید ۵۰ قلم دارو مواجه شده، آن ۵۰ قلم را از فهرست تولیدش حذف کرده و همین حذف، به کمبود و نایاب شدن دارو در بازار منجر می‌شود.

مردم در سال جدید دارو‌های شان از این داروخانه به آن داروخانه سرگردان خواهند شد و البته همین الان هم با همین وضع داروهای‌شان را تهیه می‌کنند.

خلیج فارس:مردی که الکل سمی از داروخانه گرفته و نوشیده بود، نابینا شد.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از اطلاعات آنلاین؛رسانه‌های تهران اسفند ۱۳۵۲ از کور شدن کارمند بانکی نوشتند که برای تهیه یک مشروب خاص با ترکیب الکل سفید بینایی خود را از دست داد. روزنامه اطلاعات اول اسفند ۱۳۵۲ خبر عرضه اشتباه الکل سمی به جای الکل سفید در یک داروخانه خیابان عباس آباد تهران را منتشر کرد. خبر را بخوانید و عکس مرد نابینا شده را تماشا کنید.

خلیج فارس:سید ابراهیم رئیسی بعد از ظهر امروز یکشنبه در جلسه هیئت دولت، با تاکید بر حل مشکلات حوزه دارو و نظارت بر حسن اجرای طرح «دارویار»، از رئیس سازمان برنامه و بودجه خواست با همکاری و هماهنگی مسئولان مربوط موضوع مطالبات داروخانه‌ها را حل و فصل و گزارش آن را ارائه کند.

به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرارو، نقطه تولد طرح دارویار به تیرماه سال گذشته باز می‌گردد. این طرح بر اساس تکلیفی که قانون بودجه برای ساماندهی یارانه دارو برعهده دولت گذاشته بود شکل گرفت و وعده داده شد که با کمک این طرح، قیمت اقلام دارویی به سمتی تنظیم می‌شود که فشار‌ها از دوش خریداران دارو برداشته شود.

با وجود این که قرار بود طرح دارویار کمک شایانی به سرعت تامین دارو در کشور داشته باشد، اما عملا این اتفاق رخ نداده است. محمد عبده‌زاده، رئیس سندیکای صاحبان صنایع دارو‌های انسانی ایران در این باره می‌گوید: «کسری بودجه طرح دارویار در ۱۴۰۲، واقعی نبودن پیش‌بینی بودجه سال آتی طرح، بدهکاری دانشگاه‌ها و بیمارستان‌های دولتی، معضلات بازپرداخت مابه‌التفاوت نرخ ارز برای بنگاه‌ها، بی‌نظمی در پرداخت بیمه‌ها، دستورالعمل‌های متعدد بانک مرکزی، عدم تمدید حدِ اعتباری و تسهیلات، مشکلات اساسنامه سازمان غذا و دارو، تغییرات مکرر در شرکت‌های دولتی و نیمه دولتی و تاثیر آن‌ها بر حوزه دارو، تقسیم سود‌های غیرواقعی و… از مشکلات جدی ما در حوزه دارو است. الان در حوزه دارو داریم التماس می‌کنیم که به ما وام بدهند تا هزینه نقدینگی را جبران کنم تا بتوانیم به بیمار دارو بدهیم.»

البته طرح دارویار مزایایی نیز داشته و برخی کارشناسان حوزه دارو معتقدند طرح دارویار به کند شدن روند مشکلات تامین نقدینگی دارویی کشور کمک کرده است. با این وجود مشکلات حوزه دارو چه در بخش تامین ارز و چه در بخش توزیع پابرجاست. مشکلاتی از جمله کاغذبازی‌ها و طولانی شدن روند ترخیص سفارشات شرکت‌هایی دارویی از گمرک یا چگونگی حمایت در تامین نقدینگی این شرکت‌ها از رایج‌ترین نگرانی‌های موجود است که گاهی باعث می‌شود برخی دارو‌ها در کشور نایاب و کمیاب شود. کمبود اخیر در حوزه تامین داروی وارفارین از جمله نمونه‌های این مسئله است. اخیرا، همایون سامه یح نماینده کلیمیان در مجلس شورای اسلامی که خود داروساز است در این باره گفت: «بار‌ها موضوع کمبود و نبود دارو توسط اعضای کمیسیون بهداشت و درمان و سایر نمایندگان مجلس مورد تاکید قرار گرفته، اما همچنان شاهد بی توجهی نسبت به این موضوع هستیم. ضروری است رئیس جمهور به صورت مستقیم به این موضوع ورود و موانع سد راه تأمین دارو را برطرف کند. دارو یکی از اقلام اساسی و حیاتی کشور است و جان و سلامت مردم در گرو تأمین به موقع آن است.»

با توجه به این شرایط پرسش‌هایی مطرح است از جمله این که چگونه می‌توان مشکلات دارویی کشور را حل کرد و چرا طرح دارویار آنگونه که انتظار می‌رود، بازدهی ایجاد نکرده است؟ وحید محلاتی، نایب رئیس هیئت مدیره انجمن شرکت‌های پخش دارو و مکمل در گفتگو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داد:

زنجیره دارو در کشور شفاف و مشکل از جایی دیگر است!

طرح «دارویار» با مشکل کمبود نقدینگی رو به رو استوحید محلاتی به فرارو گفت: «در بازار دارویی کشور، عمده فروش ها، «شرکت‌های پخش دارو» و خرده فروش‌ها «داروخانه ها» هستند. هر دو این ها، به اضافه شرکت‌های تامین کننده که اغلب وارد کننده و گاهی نیز تولید کننده دارو هستند، به سامانه‌ای متصلند که سامانه رهگیری و ردیابی کالا است که تی تک (TITAC) نام دارد. کل فعالیت‌هایی که این شرکت‌ها انجام می‌دهند در سامانه تی تک به شکل روزانه ثبت می‌شوند. اصلا برخی از امور بدون سامانه تی تک انجام پذیر نیست. هر شرکتی که کالایی را وارد و تولید می‌کند، برای این که شرکت پخش اجازه فروش داشته باشد، حتما باید مشخصات دارو را در سامانه ثبت کند، پخش هم برای این که بتواند عملیات فروش را انجام دهد، باید همین کار را بکند. برخی دارو‌های خاص و گرانقیمت هم وجود دارد که داروخانه موظف است در سامانه ثبت کند. این دسترسی برای سازمان غذا و دارو و معاونت‌های دارویی سازمان علوم پزشکی وجود دارد که سازمان کل اطلاعات و هر نوع اطلاعات مرتبط به توزیع و پخش داروخانه‌های زیرمجموعه خود را میبیند؛ بنابراین زنجیره مذکور، به طور کامل تحت نظارت و بازرسی و کنترل است و در ریزترین شکل ممکن رصد می‌شود.»

وی افزود: «تعداد زیادی از داروها، به صورت بیمه‌ای فروخته می‌شود و به این ترتیب مشخص است که چه فردی در چه تاریخی چه دارویی را تجویز کرده و در کدام داروخانه تحویل داده شده است. حتی با توجه به راه اندازی نسخه الکترونیک، نسخه‌های آزاد هم اغلب به شکل نسخه الکترونیک مدیریت می‌شوند؛ بنابراین تاکید من بر این است که سازمان غذا و دارو به کل زنجیره دارو نظارت کامل دارد. ممکن است سازمان غذا و دارو برای برخی داروها، سیاست و برنامه‌ای اعلام کند و بگوید که دارویی خاص را به برخی استان‌ها بیشتر و کمتر ارائه کنند. برخی دارو‌ها نیز به شکل داروخانه‌ای و بیمارستانی توزیع می‌شود یعنی سازمان، مشخص می‌کند به کدام داروخانه و به کدام بیمارستان دارویی خاص اعطا شود. درواقع روی برخی از دارو‌ها در این حد جزئیات ارائه می‌شود. در مجموع می‌توانم بگویم هیچ کالایی در ایران تا این حد با ریزبینی بررسی نمی‌شود. عمده دلیل مشکلات بخش دارو، به ارز تخصیصی مرتبط می‌شود. هر چند در شش ماه گذشته مشکل ارزی کمتری داشتیم.»
مشکل مزمن نقدینگی در بخش دارو ریشه دوانده است

این متخصص و فعال حوزه دارو گفت: «شرکت ها، ریال و نقدینگی لازم برای خرید دارو را ندارند و برخی شرکت‌ها تا ۳۰ درصد، بیشتر نتوانسته اند حواله‌های خود را تبدیل به نقدینگی کرده و کار خرید را انجام دهند. هر چند که برخی نیز توانسته اند و این کار را انجام داده اند. به همین دلیل وقتی ارز دیر تخصیص پیدا می‌کند یا شرکت، دیر بتواند پول (ریال) را پرداخت کند و دارو دیرتر خریداری شود با کمبود مواجه می‌شویم و وقتی کمبود رخ می‌دهد، بیمارانی که به بیماری‌های مزمن مبتلا هستند به طور طبیعی به یک مکانیسم ذخیره دارو پناه می‌برند. درواقع، دو الی سه جعبه دارو می‌خرند تا در کمبود‌های آتی ضربه نخورند. تجربه نشان داده که حداقل وقتی یک دارو کمیاب می‌شود در دوره زمانی بعدی باید حداقل ۳ برابر دوره، تامین کالا شود، که خیال مردم راحت شود که کمبود دارو وجود نخواهد داشت. وقتی کالا کمیاب می‌شود، تا این میزان بیشتر دارو تامین نشود، آن حس و حال کمبود از بین نمی‌رود. اما مشکلی که گاهی مشاهده می‌شود این است که شاید شرکت ها، به آن میزانی سرمایه نداشته باشند یا مایل نباشند ۳ برابر ارز تخصیص دهند که مشکل را به سرعت حل کنند. در نتیجه مشکل کمبود دارو به قوت خود باقی می‌ماند.»

وی افزود: «دولت در سال ۱۴۰۱ اعلام کرد ارز مواد اولیه را که بر پایه ۴ هزار و دویست تومان بود به ۲۴ هزار و پانصد می‌رساند که مدتی بعد به ۲۸ هزار و پانصد رسید. گفته می‌شد که با این اتفاق، قیمت دارو‌ها نیز بالاتر می‌رود و دارو‌های وارداتی که ارز می‌گیرند، به ۶ برابر قیمت می‌رسند و دارو‌های تولیدی نیز تقریبا ۲ و نیم برابر گران‌تر می‌شوند. این یعنی ارزش بازار تقریبا سه برابر می‌شود. همین اتفاق هم افتاده و از آن تاریخ تا کنون بازار تقریبا سه برابر شده است که ناشی از تغییر نرخ ارز است. دولت اعلام کرده که برای حمایت از مردم، مبلغ مابه التفاوتی را که شرکت‌ها باید پرداخت کنند، به عهده می‌گیرد و به بیمه‌ها پرداخت می‌کند. این طرح، «دارویار» نام گرفت. درواقع دولت برای پیشگیری از افزایش هزینه‌ها این طرح را استارت زد. این طرح فی النفسه بسیار خوب است، اما با توجه به مشکل نقدینگی، با تاخیر و کندی پیش می‌رود، بنابراین طرح دارویار خوب است، اما به شرطی که نقدینگی به سرعت تامین شود. برای امسال حدود ۲۰ همت در نظر گرفته شده است که مبلغ کمی به نظر می‌رسد و اعداد و ارقام سال آتی نیز حکایت از احتمال کسری بودجه دارند. درواقع عدم تخصیص به موقع نقدینگی باعث می‌شود که شرکت‌ها نتوانند گشایش‌ها و خرید ارزی خود را انجام دهند و کسری‌های احتمالی رخ دهد.»

نایب رئیس هیئت مدیره انجمن شرکت‌های پخش دارو گفت: «اصل بحث مشکل دارو در کشور به تامین نقدینگی بر می‌گردد و من فکر می‌کنم این کمبود نقدینگی باعث می‌شود که اگر در یک بخش از کشور مشکلی وجود داشته باشد به همه جا سرایت کند، بخش دارو نیز از این امر مستثنی نیست. این پولی که به عنوان دارویار اعطا می‌شود، به ویژه پخش دولتی آن وارد بیمارستان‌های علوم پزشکی می‌شود. آن‌ها هم هزینه‌های بسیار زیادی دارند که که بسیاری از این هزینه‌ها هم ضروری است در نتیجه بخشی از پولی را که دریافت می‌کنند در بخش‌های دیگری هزینه می‌کنند. دولت نیز اعلام می‌کند که پول کافی برای تامین دارو را به بیمارستان دولتی اعطا کرده است، اما بیمارستان نتوانسته همه حجم پول را صرف دارو کند؛ بنابراین اگر مکانیسمی داشته باشیم که پول‌ها به روش درستی دریافت و هزینه شود، شاید بتوانیم به کاهش مشکلات کمک کنیم.»

خلیج فارس:داروی «وارفارین» به عنوان یکی از دارو‌های شناخته شده برای مبارزه با انعقاد خون، طی ماه‌های اخیر در بسیاری از داروخانه‌های کشور کمیاب شده است. مصرف این دارو که اغلب توسط متخصصان قلب تجویز می‌شود برای افرادی که عمل تعویض دریچه قلب انجام داده اند، حکم مرگ و زندگی را دارد.

به گزارش «خلیج فارس» به نقل از فرارو، بسیاری از شهروندان در شهر‌های مختلف کشور طی روز‌های اخیر در پیام‌هایی به رسانه‌ها خواستار اعلام کمبود وارفارین شده اند. خبرگزاری صدا و سیما و باشگاه خبرنگاران جوان در بخش صدای مخاطبان خود این موضوع را از قول مخاطبان پوشش داده اند. برای مثال در تاریخ ۲۴ آذرماه، باشگاه خبرنگاران جوان از قول یکی از مخاطبان خود نوشت: «با سلام در مورد قرص وارفارین تحقیق کنید قرص واجب مصرف بیماران قلبی می‌باشد. در شهرستان سبزوار استان خراسان رضوی این قرص کمیاب شده است. لطفا رسیدگی شود.»

زنگ خطر برای کمبود داروی وارفارین از ماه‌های قبل به صدا درآمده و در آذر ماه به اوج خود رسیده است. آبان ماه سال جاری، شهرام کلانتری، رئیس انجمن داروسازان ایران درباره‌ی موجودی قرص وارفارین گفت: «قرص وارفارین ممکن است با یک برند شرکت داروسازی خاص نایاب باشد این دارو در داروخانه‌ها با تاریخ انقضای ماه ۱۲ سال ۲۰۲۳ موجود است. اما تاریخ انقضای دورتر از آن وجود ندارد.» اوایل آذرماه بود که وزارت بهداشت اعلام کرد داروی وارفارین موجود در بازار تا پایان سال جاری میلادی قابلیت مصرف دارد و محموله‌های متعدد این دارو تامین و تا پایان آذرماه وارد کشور خواهد شد.

وزارت بهداشت تاکید کرد که درحال حاضر داروی وارفارین بیماران قلبی در سه شرکت پخش سراسری موجود است و ۱۰ میلیون عدد از داروی وارفارین از منابع معتبر خارجی تامین شده است که به محض ورود، نیاز ۴ ماه بیماران را تامین خواهد کرد. با این وجود؛ یک ماه پیش از این، یحیی ابراهیمی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس گفت: «بیش از ۳۰۰ قلم دارو در داروخانه‌ها کم است، ولی دولت زیر بار نمی‌رود و مدام می‌گوید که همه چیز گل و بلبل است، اما واقعیت امر، این‌گونه نیست. کمبود شدید دارو در داروخانه‌ها، باعث سوءاستفاده بیشتر از دارو‌های تولیدی می‌شود و دلالان می‌توانند آن‌ها را در «بازار آزاد» بفروشند و با این کارشان، مشکلاتی برای جامعه ایجاد می‌کنند.»

اگرچه در شهر‌های بزرگ کشور، برخی بیماران می‌توانند از طریق بیمارستان‌های دولتی اقدام به تهیه داروی مورد نیاز خود کنند، اما شرایط برای شهرستان‌های کوچک با ذخایر دارویی محدود، دشوار‌تر است. در حال حاضر در پایتخت، بیمارستان‌های امام خمینی، بیمارستان قلب شهید رجایی و مرکز طبی کودکان با ذخایر دارویی خود از پس نیاز‌های بیماران خود به وارفارین بر می‌آیند، اما وضعیت دسترسی به این دارو بسته به شرایط جغرافیایی متفاوت است.

با توجه به این شرایط، حتی اگر تامین داروی وارفارین بر اساس وعده وزارت بهداشت به زودی حل شود، باز هم پرسش‌هایی مطرح است از جمله این که، چرا تهیه داروی وارداتی وارفارین تا این حد مهم و حیاتی است و آیا نمی‌توان به جای این دارو از داروی دیگری برای حفظ جان بیماران استفاده کرد؟ شبنم محمدزاده، متخصص قلب و عروق و فلوشیپ بیماری‌های مادرزادی قلب بزرگسالان در گفتگو با فرارو، به این پرسش‌ها پاسخ داده است:
بیماران با دریچه فلزی قلب هیچ جایگزینی برای وارفارین ندارند

دکتر محمدزاده به فرارو گفت: «وارفارین یک داروی ضد انعقاد است که بر اساس مهار کردن عملکرد «ویتامین K» در بدن کار می‌کند. ویتامین k هنگامی که در بدن بریدگی ایجاد می‌شود، یک مسیر انعقادی ایجاد می‌کند و به قطع شدن سریع خونریزی کمک می‌کند؛ بنابراین وقتی داروی ضدانعقادی، استفاده می‌کنیم، با مکانیسم‌های مختلف، چرخه مسیر انعقاد را می‌شکنیم تا زمان انعقادطولانی‌تر یا متوقف شود و در نهایت از ایجاد لخته خون جلوگیری کند. یکی از دارو‌هایی که برای ایجاد چنین مکانیسمی استفاده می‌شود، «وارفارین» است. وارفارین روی ویتامین K تاثیرگذاری قابل توجهی دارد. در طول زمان، دارو‌های دیگری تولید شد که بر قسمت‌های دیگری از چرخه انعقاد اثر می‌کنند. برای مثال دارو‌هایی از جمله آسپرین روی «پلاکت‌های خون» اثر می‌گذارند. اما به مرور اثربخشی وارفارین نسبت به سایر دارو‌ها مشخص‌تر شد. تا پیش از این، وارفارین برای بسیاری از مشکلات به کار می‌رفت از جمله لخته‌های داخل پا، آمبولی ریه، آریتمی‌های مختلف. بعد‌ها تعدادی از دارو‌ها ایجاد شد که پایه آن‌ها ویتامین K نبود. ولی اثر ضد انعقادی را در بیماری‌هایی داشت که با ریسک لخته کمتری همراه بودند.»

وی افزود: «مهم است توجه کنیم که اثر دیگر دارو‌ها به اندازه اثر وارفارین نیست بلکه ضعیف‌تر است. وارفارین در برخی از بیماری‌های خاص استفاده می‌شود؛ مثلا در شرایطی که دریچه فلزی در بدن قرار می‌گیرد. چون این شرایط با احتمال بالای «لخته‌زایی» همراه است، یک داروی خوراکی کارامد (وارفارین) دارد. درواقع در مطالعات متعددی مشخص شد که دارو‌های دیگر نه تنها ریسک لخته خون را کم نمی‌کنند، بلکه در برخی شرایط حتی ممکن است موجب افزایش ریسک لخته خون شوند. به همین دلیل مطالعات متوقف شد و استفاده از دیگر دارو‌ها در دریچه‌های فلزی «منع مطلق» شد. تنها دارویی که از نظر سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، برای دریچه فلزی قلب مورد تایید است، همین وارفارین است. درباره دیگر بیماری‌ها نیز وارفارین به دیگر دارو‌ها ارجحیت دارد. فقدان وارفارین در برخی از بیماری‌ها کشنده نیست، اما درباره بیمارانی با دریچه‌های فلزی قلب، هیچ جایگزین دیگری نداریم.»

راهکار‌های نامطمئن در زمان کمبود وارفارین

این فلوشیپ بیماریهاى مادرزادى قلب بالغین در ادامه گفت: «یکی از معدود کار‌هایی که می‌توانیم در زمان منع مصرف یا کمبود داروی وارفارین انجام دهیم بستری کردن بیمار است. برای مثال در مادران باردار که منع مصرف وارفارین دارند، سعی می‌کنیم با کمک داروی تزریقی «هپارین» شرایط بیمار را تحت کنترل بگیریم. البته این روش به اندازه استفاده از وارفارین موثر نیست و خطرات خاص خود را دارد. همچنین داروی دیگری وجود دارد به نام «انوکساپارین» که تزریقی است، ولی باز هم در بیمارانی با دریچه‌های فلزی به شکل طولانی مدت نمی‌توان از این نوع دارو‌ها استفاده کرد. برای مثال برای مدت کوتاهی از جمله یک هفته قابل استفاده است و دائمی نیست. آن چه که وارفارین را ویژه می‌کند این است که با همه چیز تداخل دارد، حتی برخی از مطالعات نشان داده که اگر بیمار در حالت استرس باشد، ممکن است دوز این دارو کم و زیاد شود و به طور کلی همیشه مریض در هنگام مصرف این دارو باید در فواصل زمانی مشخص آزمون‌های انعقاد خون بدهد. تست‌هایی مثل PT/INR کمک می‌کند که مطمئن باشیم بیمار در دور درمانی مناسبی قرار دارد. استفاده از هر دارو یا درمانی در کنار این دارو می‌تواند بسیار حساس باشد.»

وی افزود: «به همین دلایل است که ما مدام به همه بیماران توصیه می‌کنیم همیشه یک شرکت دارویی خاص را انتخاب کرده و از همین شرکت داروی خود را تامین کنند. متاسفانه اکنون چنین گزینه‌ای را نداریم و مجبوریم به بیماران بگوییم هر دارویی را که توانستید پیدا کنید و بخرید. هر بار که شرکت تولید کننده دارو تغییر می‌کند، ما با مشکلاتی جدید در قبال بیمار رو به رو هستیم؛ بنابراین باید دائم با آزمایش بررسی کنیم که مبادا سطح درمانی بیمارمان تغییر کند. پیش از این، و قبل از دوران کرونا به شکل کوتاه مدت درگیر کمبود داروی وارفارین بودیم و آن موقع هم بیماران سردرگم بودند که از کجا وارفارین تهیه کنند، اما آن بار، کمبود وارفارین مثل این دفعه، طولانی نشده بود. به طور کلی میزان دارو‌های وارداتی قلب بسیار کم شده است. البته من عقیده دارم که دارو‌های ساخت کشور خودمان چندان تفاوتی با دارو‌های وارداتی ندارند. هر چند در برخی موارد خاص، عوارض بیشتری را در بیماران مشاهده می‌کنیم. اما مسئله این است که برخی دارو‌های پایه‌ای درمان نارسایی قلبی را نیز نداریم.»
کودکان و بزرگسالان به یک اندازه در خطرند

این متخصص قلب و عروق گفت: «برخی بیمارستان‌های دولتی و نه همه آن‌ها دسترسی بهتری به تعدادی از دارو‌های کمیاب دارند. برای مثال بیمارستان‌هایی مثل امام خمینی، بیمارستان طبی کودکان و مرکز قلب شهید رجایی تا حدی به دارو‌هایی مثل وارفارین دسترسی دارند. اما مسئله و مشکل این است که وارفارین دارویی نیست که فقط شهروندان شهر‌های بزرگی مثل تهران، اصفهان و شیراز به آن نیاز داشته باشند، وارفارین دارویی است که برخی از بیماران، در دورافتاده‌ترین روستاها، به آن نیاز دارند؛ بنابراین نبود این دارو را نمی‌توان به راحتی جبران کرد. مسئله کمبود دارو یک مسئله سراسری و کشوری است و محدود به یک اقلیم خاص نیست.»

وی افزود: «همچنان توصیه اکید من این است که اگر شخصی بین دو تا سه روز وارفارین مورد نیاز خود را پیدا نکرده است، یا بستری شود یا داروی زیرپوستی را تزریق کند (داروی خوراکی نه). متاسفانه عوارض عدم مصرف وارفارین برای دریچه‌های فلزی بسیار بالا است. البته نوع دریچه‌ها فرق می‌کند و عوارض عدم مصرف دارو و شانس لخته شدن خون، بدون مصرف وارفارین، بر اساس شرایط دریچه‌ها و این که از چه برندی باشد و در موقعیت کدام دریچه قرار گرفته باشد متفاوت است. اما ریسک بسیار بالایی وجود دارد که در سایه فقدان مصرف دارو، خون بیمار در ناحیه دریچه لخته شود. این وضعیت، بسیار بسیار خطرناک است. مایلم تاکید کنم، در کنار بار فیزیکی که کمبود وارفارین به بیماران تحمیل می‌کند، بار روانی بالایی نیز به آنان تحمیل می‌شود. این که فرد به یک دارو محتاج باشد و برای پیدا کردن دارو مجبور باشد به ده‌ها بیمارستان و هلال احمر مراجعه کند، خود می‌تواند شرایطی استرس زا باشد و کاملا اعصاب فرد را به هم بریزد. اتفاقا همین وضعیت پر از استرس، حال بیماران را بدتر می‌کند. عوارض عدم مصرف دارو در هر سن و سالی خطرناک است و اگرچه دوز دارو در کودکان (به علت وزن کمتر) کمتر است، اما فقدان مصرف وارفارین در کودکان به اندازه بزرگسالان خطرناک است.»

خلیج فارس: بسیاری از افراد انواع ویتامین B را به اندازه کافی از طریق رژیم غذایی خود دریافت می‌کنند، اما برخی افراد در معرض خطر کمبودهای خاص هستند که باید از مکمل‌های نوروبیون مثل آمپول نوروبیون یا قرص آن استفاده کنند که ضرورت دارد با توصیه پزشک انجام شود.

همشهری آنلاین نوشت:به طوری کلی برای زنان باردار، افراد بالای ۵۰ سال، گیاه‌خواران و افرادی که مصرف داروهای خاصی سطح ویتامین B را در بدن آنها کاهش می‌دهد یا جراحی بای پس معده داشته‌اند این دارو تجویز می‌شود.

خوش‌فروش‌ترین داروی داروخانه‌های کشور

طبق گزارش جامعه پزشکی آمار مصرف خودسرانه دارو در ایران بالاست، اما این رقم در داروهای تقویتی ازجمله آمپول‌های نوروبیون قابل‌توجه‌تر است. سرانه مصرف داروهای تزریقی در ایران حدود ۱۱.۴درصد و تقریبا ۴برابر جوامع توسعه‌یافته است. آمپول نوروبیون از ویتامین‌های ب۱۲، ب۶ و ب۱ تشکیل شده و در بین مردم ایران به‌عنوان آمپول تقویتی معروف است؛ دارویی بسیار رایج که عموم مردم تصور می‌کنند باید برای درمان بیماری‌های مختلف، رهایی از خستگی و تقویت نیروی جسمانی تزریق کنند.

عجیب‌تر آنکه توصیه‌های مردمی برای تزریق نوروبیون هم به‌شدت رواج گرفته و بسیاری از مردم یکدیگر را به تزریق این آمپول در مواجهه با انواع بیماری‌ها و خستگی‌های روزانه توصیه می‌کنند. با این که نوروبیون از خانواده ویتامین‌های گروه ب و در درمان بسیاری از اختلالات مؤثر است، اما اخطار جدی درباره آن مصرف بی‌رویه و بدون تجویز پزشکان است؛ چون می‌تواند عوارض مرگباری را برای فرد به همراه داشته باشد.

جدیدترین مطالعات نشان می‌دهد که مصرف خودسرانه این داروی ارزان و در دسترس می‌تواند زمینه بروز انواع مختلف سرطان را فراهم کند. پزشکان هم می‌گویند یکی از دلایل مهم افزایش کبد چرب غیرالکلی در جامعه ایرانی استفاده مکرر از نوروبیون‌هاست؛ این در حالی است که مصرف بیش از حد نوروبیون، دوز فلزات سنگین موجود در بدن را هم بالا می‌برد و می‌تواند به عوارضی ازجمله مسمومیت منجر شود.
خوش‌فروش‌ترین داروی داروخانه‌ها

صاحب یک داروخانه در شمال تهران، نوروبیون رو یکی از خوش‌فروش‌ترین داروهای موجود عنوان می‌داند و می‌گوید: «به طور میانگین روزانه ۶۰ تا ۷۰ آمپول را می‌فروشیم اما این عدد در برخی زمان‌ها به ۱۰۰ عدد فروش روزانه هم می‌رسد. نوربیون به طور کلی داروی ارزان و رایجی است و بین مردم هم به عنوان آمپول تقویتی معروف شده است. بسیاری از کسانی که به ما مراجعه می‌کنند، می‌گویند در مواقع خستگی و کاهش قوای جسمانی این آمپول را ترزیق می‌کنند. قیمتش هم چندان گران نیست و هر کسی از پس خرید یک آمپول ۱۰ هزار تومانی برمی‌آید.»

او درباره این که آیا حاشیه سود فروش این محصول باعث افزایش مصرف آن شده است، بیان می‌کند: «سود چندانی برای ما ندارد اما به طور کلی استقبال از آن زیاد است. هم پزشکان زیاد تجویز می‌کنند و هم تقاضای شخصی آن زیاد است. ما مراجعات زیادی داریم که در زمان خستگی و بی‌حالی هم سرم تزریق می‌کنند و هم آمپول نوربیون. عمدتا هم عنوان می‌کنند که حالشان پس از تزریق این داروها بهتر می‌شود.»
درباره نوروبیون

• آمپول تزریقی عضلانی

• حاوی ویتامین‌های ب۱۲، ب۶ و ب۱

• آمپول نوروبیون نسبت به قرص آن، میزان جذب بالاتری در بدن دارد

• برای درمان کم خونی، سوزن سوزن شدن پوست، اختلالات عصبی، احساس خستگی مفرط، بهبود سلامت سیستم عصبی و تقویت سیستم ایمنی بدن

• عوارض جانبی خاصی ندارد

• محدودیت سنی دارد و برای افراد زیر ۱۴ سال توصیه نمی‌شود